Inlandse Maatjes 16

Inlandse Maatjes

Vorige week leek de zee van inlandse singles wat leeg gevist, maar dit keer stond het net weer bol. We selecteerden uit de vangst vier singles die u moet gehoord hebben: twee uit Vlaanderen en twee uit Wallonië; zo is iedereen weer mee en tevreden, toch?

Stop met zoeken naar een groep die even lekkere als donkere synthpop maakt als MS MR deed op het debuut. In Hannuit is er al een paar jaar een band (eerst een trio, dan een kwartet, nu een duo) actief die niet alleen even straf klinkt, maar ook nog iets toevoegt aan de dark wave/ glitchpop-sound van dat duo uit New York dat ook eerst op een verzamelaar van Kitsuné opdook.

Beffroi debuteerde met Swim, voegde daar een jaar later Faint aan toe en lanceerde dit jaar eerder al Jade. Voor 95-96,den huidige, single gingen Camille (aka Rory) en Valentin in zee met Dvtch Norris en dat is een goede zet, want hij voegt echt een verrassingselement toe.

In de song drukt Camille het verstikkende gevoel uit dat haar soms overvalt bij alle uitdagingen waarmee jonge twintigers heden ten dage geconfronteerd worden. De klok tikt en het liefst van al zouden de jongelui willen weglopen van hun problemen, maar ze hebben er de longen niet voor.

De video, geregisseerd door Romain Choay, versterkt het gevoel van verstikking nog met drie verhalen van jongeren die allemaal worstelen met de eigen problemen en uiteindelijk elkaar vinden in hun miserie. Wederom een geweldige single van dit duo dat bewijst dat synthpop geen synoniem is van emotieloos.

Terwijl Beffroi een Franstalig duo is dat in het Engels zingt, is Mon Réal een Gents duo dat in het Engels zingt. Frank De Vos en Roeland Vandemoortele leverden in 2014 al een eerste album, ‘Salmigondis’ af waarmee ze zowel in het noorden als het zuiden van het land lof oogstten. Begin 2018 komt een nieuwe ep uit waarop een duet te horen zal zijn met Neeka en Marie Warnant, net als de eerder vrijgegeven single Tu N’as Encore Rien Vu dat een samenwerking was met Jacques Duval (bekend van Banana Split van Lio en zijn werk met o.a. Marc Moulin).

De nieuwe single, Amour Violence, zal het ongetwijfeld veel beter doen. Het refrein is onweerstaanbaar en de sfeer is op en top zomers Frans met een combinatie van gitaar, elektronica, maar ook banjo en fluit. Het spel tussen mannen- en vrouwenstem herinnert dan weer aan dat van Gainsbourg en Birkin.

Op 5 januari mee te maken in Trefpunt, Gent.

Terug naar Wallonië dan, meer bepaald naar Luik. Daar lanceerde het geweldige King Fu deze week de clip voor Shout Out, een lekker lome rocksong met ruwe randjes die fans van Idles of Shame best zal bevallen. De song was de slottrack van het tamelijk fantastische ‘Cobracadabra’, de zeven songs tellende ep die ze in mei uitbrachten.

De band werkt ondertussen verder aan nieuwe nummers en staat zowel vanavond als morgenavond nog eens op een podium. Vandaag (17 december) kan je hen zien in de Brusselse Barlok. Morgen moet je helemaal tot in hun thuisstad Luik waar ze spelen in La Zone, de club waar een deel van de clip is opgenomen.

Vorige zondag, net na het publiceren van Inlandse Maatjes 15, viel de mail van Addictive Noise Records in de brievenbus met de nieuwe single van Kyoko erin. Kyoko was deze zomer frontvrouw van het herenigde Allez Allez en bracht in maart van dit jaar een eerste solo-album uit. Daaruit is My Favourite Lover de derde single. De track laat een uptempo Kyoko horen, ondersteund door een stevige dansbeat; helemaal iets anders dus dan de meer Portishead-achtige sound die we van haar gewend zijn, maar daarom niet minder leuk.