Dour 2017: Everyday I write the book

Voorbeschouwing

En toen was het plots 1 juli. Zomer! Schoolvakantie! Bouwverlof! Ouderschapsverlof! Festivals! Vooral veel festivals. Waaronder dus Dour!

In het eerste uur van juli vroeg Thom Yorke het toch maar niet al te fucked up te maken in Werchter want “maandag is een werkdag”. Dour kon Radiohead niet strikken, wat meteen ook wil zeggen dat we Yorkes raad in het Waalse dorpje met een serieuze knipoog - jaja, pun intended - mogen klasseren en minstens vier dagen totaal loos gaan. We don't like Mondays, mijnheer.

Soit, Dourfestival mag dan wel de sympathiekste camping hebben, we geven je toch ook graag een bescheiden lijstje muzikale tips mee om je tijd tussen de zeven podia nuttig te vullen.

Wednesday Night Prayer Meeting

De eerste dag Dour mag gerust iets meer zijn dan het opzetten van de tent en het plunderen van de lokale supermarkt. De eerste act die op woensdag 12 juli aantreedt, is meteen ook al de interessantste van de dag. Binkbeats aka de Nederlander Frank Wiens sleurt zijn hele instrumentarium (en ook nog wat andere huishoudtoestellen) mee naar Dour om onder andere een aantal van zijn eigen favoriete nummers haarfijn te ontleden en collagegewijs terug samen te smelten. De dag mag al eens complex beginnen, toch? Wie vooral kickt op Fransen, die een uur lang “Faites du bruit” schreeuwen, kan zich wagen aan Vald. Wij verkiezen nog steeds West-Vlaamse rap boven Franse, maar rap is toch een internationale taal, quoi?

Laten we de verplaatsingen die eerste dag tot een minimum beperken en na Vald gewoon aan het hoofdpodium blijven plakken en pilsen in afwachting van M.I.A.. Een tiental jaar geleden nog een erg Grote Madam in wording, maar haar vijfde album 'AIM' bleef vorig jaar vooral heel erg onder de radar. Wij gokken dat het live een bommetje wordt. Nadat het puin geruimd is, mag A-Trak de nog frisse Dourbeentjes de nacht doen indansen. Iets meer chill kun je de nacht ook inwalsen aan de Dub Corner, sinds jaar en dag een vaste waarde op Dour.

Thursday's Keeper

Wie denkt dat je dag twee rustig kan beginnen, vergeet het! Al om 13u00 stelt het eerste dilemma zich: Glass Museum (La Petite Maison dans la Prairie) of Animal Youth (La Caverne). Laat de keuze gewoon afhangen van je post-breakfast mood - een infuusje jazz of een infuusje shoegazerige postpunk? - maar weet dat foute gokken in Dour nauwelijks voorkomen.

Nog een paar decennia verder terugreizen in de tijd, kun je met Lemon Twigs (La Petite Maison dans la Prairie), maar zorg vooral (vooral!) dat je tegen 17u00 in de Jupiler Boombox aanbeland voor Kate Tempest. Deze sociaal bevlogen spraakwaterval is misschien wel onze ultieme Dourtip. Achteraf kan een streepje Earl Sweatshirt (17u30, The Last Arena) een aanbevolen antidotum zijn. Wie een complete stijlbreuk ambieert, sturen we naar het balorkest genaamd St. Paul & The Broken Bones (18u00, La Petite Maison).

Wie midden april het The Jesus And Mary Chain-versus-Temples-dilemma ondervond (beiden in Brussel op dezelfde avond), heeft op donderdag meer geluk: enkel de neo-psychedelische indiekids van Temples vinden deze zomer de weg naar Dour.

De grootste ster van Dour is zonder twijfel Solange (Knowles, inderdaad de schoonzus van Jay-Z). Tegelijkertijd kun je Goldie zien blinken in de Red Bull Elektropedia, maar ook wij zullen tussendoor wel even bij Solange (The Last Arena, 21h30) gaan piepen.

De passage van Blanck Mass (de linkerhelft van Fuck Buttons) in Brussel zagen we twee maand geleden nog in het water vallen, maar B.J. Power komt het in Dour allemaal goedmaken (Le Labo, 23u15). Rival Consoles, het knoppenwonder uit de vooral modern-klassieke Erased Tapes-stal, mag voor ons die donderdag afronden (Le Labo, 00u30), wellicht met een omwegje langs Todd Terje (La Petite Maison, 23u50).

Friday I'm In Love

Op vrijdag houden we het vooral Belgisch. Al om 13u20 mogen onze favoriete Luikenaars It It Anita het vuur aan La Caverne steken - think Fugazi aan de Maas. Later op de dag kun je trouwens ook nog dat andere, Luikse geweld Cocaine Piss meemaken (Le Labo, 17u00). Twee aanraders die nergens beter op hun plaats staan dan op Dour.

Een ander soort vuur kun je dan weer vinden bij de Gentse revelatie WWWater (La Petite Maison, 13u50).

Tegen valavond kun je je indiepopdorst laven bij Circa Waves (ja, het wordt op Dour vijf dagen lang T-Shirt Weather) of Two Door Cinema Club, maar ons vind je dan terug in La Petite Maison dans la Prairie voor de New Yorks-Italiaans-Japanse meltpot Blonde Redhead (20u15). We hebben zo'n vermoeden dat hun optreden even straf zal worden als in de Botanique afgelopen maart, kom dus gerust bij ons staan.

The Kills (21u30, La Caverne) zagen we vorige zomer een beetje matig wezen en Warhaus (22u00, Le Labo) kunnen we op Cactus al zien, dus om 22u00 kunnen we ons met een gerust gemoed door Trentemøller laten bezweren (La Petite Maison). Hoewel, iets later dan de Deen treedt ook hiphopper NAS aan (22u30, The Last Arena). Misschien toch maar eens langs de laat-je-klonen-stand passeren?

Zelfs al is het vakantie, het is ook vrijdag dus mag het na middernacht best wel knettergek worden. Het Canadese Crystal Castles brengt de soundtrack voor dat feest mee naar La Caverne. Doen, zouden we durven zeggen!

A Roller Skating Jam Named Saturdays

Met ‘Rheia’ zorgde Oathbreaker voor één van de straffere platen van het jaar tot dusver, dus ook op zaterdag kun je maar beter niet op de camping blijven luieren, maar gewoon zorgen dat je iets voor 15u00 in La Caverne staat. In diezelfde tent speelt iets later Brutus, alweer een Belgische metal-en-zoveel-meer-band die je heel erg vet op je parcours mag aankruisen. Laat het allemaal één grote aanloop zijn naar Amenra die er om 23u00 het podium zullen doen verdampen (wat een shows waren dat in de Vooruit te Gent in mei!?). Tussendoor kun je je mexicano met andalouse doorspoelen met een slokje folk (Kevin Morby), psychedelica (Jagwar Ma), karaoke (Bazart) of indiepop (Phoenix). Geen slechte referenties, ware het niet dat je tegelijkertijd evenmin De La Soul (meer old skool hiphop wordt het op Dour niet) of RY X (laat je verrassen en inpakken!) mag missen.

“En wanneer mogen we op zaterdag dan naar adem happen?”, horen we je al vragen. Wel, helemaal niet, want 's nachts kun/moet je ook nog The Gaslamp Killer meepikken. O ja, hadden we al gezegd dat Die Antwoord zaterdag het hoofdpodium afsluit? We vinden je nu al preventief freaky en liken je eigenlijk ook al a lot.

Lazing On A Sunday Afternoon

Je zondagse brunch kun je op de intussen walgelijk stinkende camping houden of gewoon verfijnder in het gezelschap van Nicolas Michaux (La Petite Maison, 13u20). Ontieglijk vroeg? Misschien wel. Laat je in dat geval om 16u00 wakkerbeuken door Charlotte De Witte in de Red Bull Elektropedia (we zagen haar niet in Werchter, maar hoorden haar wel Radiohead overstemmen - moet toch een feestje geweest zijn) of door de Amerikaanse rockchicks Deap Vally (ze mochten ons drie jaar geleden al eens vroeg wakker knallen in Dour).

Hoe je het ook aanpakt, je kan echt maar beter klaarwakker en fris als een hoentje in La Caverne arriveren om 18u00. Millionnaire staat, naar het schijnt, scherper dan ooit. Zorg dat Tim Vanhamel een waardig publiek voor zich heeft.

Afhankelijk van de mood op dag vijf kan je de laatste avond complexloos op gang trekken met Metronomy (Last Arena, 20u30) of gecompliceerd met Young Fathers (20u20, La Petite Maison). Wij zijn geneigd je die laatsten aan te raden.

Als we nog één "niet te missen" joker mogen trekken, dan gebruiken we die zonder een seconde twijfel voor Sleaford Mods. Het in punkattitude gedrenkte duo uit Nottingham trakteert op ongekuiste tirades en elementaire (maar even ongekuiste) beats uit de laptop. Beter gecast dan op de laatste dag van Dour zul je ze nooit meer kunnen zien. Na Sleaford Mods riskeert de rest van de affiche een modderig figuur te slaan (jaja, hopelijk moeten we die modder niet te letterlijk nemen), maar als onze benen het nog toelaten, zoeken wij rond 02u00 maandagmorgen samen met Justice naar de uitgang. Als we die niet vinden, dan vragen we het nog eens aan Jon Hopkins (23u45, La Petite Maison) of Kiasmos (1u00, same place)

So many bands, so little time

Miquel Brown noch dochter Sinitta staan dit jaar op de affiche van Dour. Maar je had al door dat Dour geen last heeft van bloedarmoede? Las je hierboven teveel tips of doet een blik op de affiche je al helemaal duizelen, dan mag je alles wat je zonet las ook gewoon vergeten. Een willekeurige band aan een willekeurig podium afchecken is op Dour traditioneel de meest geestesverruimende (legale) manier om het festival te beleven. Lukraak ontdekkingen opsnuiven. En minstens één keer gaan relaxen in de oase genaamd Le Petit Bar Du Bois! Enjoy!