De Pukkeltips voor vrijdag

Voorbeschouwing

Naar goede gewoonte grasduinen wij ook nu weer door het programma van Pukkelpop op zoek naar de meest veelbelovende zaadjes in de oogst. U krijgt er van ons voor elke dag een paar voorgeschoteld. Even laten weken en dan met smaak opeten; of gewoon links laten liggen. Zoals u zelf wil.

De Pukkeltips voor vrijdag

VRIJDAG

Wie heeft er beslist om Forest Swords midden in de namiddag in de Castello te droppen? Dit is nachtmuziek verdorie! Ocharme die Matthew Barnes, nu zal hij daar helemaal alleen staan. Of misschien moeten we onze donkerste zonnebril opzetten zodat we wat in de waan zijn wat het uur betreft. Nu weten we wel meteen waarom zijn tweede album ‘Compassion’ werd gedoopt. Maar geen Panic, dit wordt sowieso een intense trip.

Zo eentje waarover nog gesproken gaat worden. Je weet wel, eentje met één ep onder de arm en verder een hele hoop beloftes en van horen zeggen. Maar voor Palace zou dit echt wel eens het begin kunnen zijn van iets moois. Ze maken indie met grootse allures, klinken dromerig en knipogen naar een hele hoop ander moois. Wat dat moois is, laten wij u zelf graag uitmaken. Op vrijdag op Pukkelpop bijvoorbeeld. En o ja, nog iets: Jamie T is zot van deze band; zo zot dat hij hen zowaar in zijn voorprogramma zette voor zijn grote comebackconcert in Londen. ‘t Is maar dat u het weet.

Het lijkt wel of er dit jaar vooral artiesten op Pukkelpop staan die in 2016 een album uitbrachten. Nu ja, dat kan de pret niet drukken als daar een parelduikster als Julia Jacklin bij staat. Je zal haar moeten gaan zoeken in De Lift, maar fans van bijvoorbeeld Angel Olsen, Julien Baker of Molly Burch doen er goed aan dit kleine podium een bezoekje te brengen als deze Australische er staat. Een Pool Party krijgen we sowieso.

Parquet Courts is zo’n band waarmee je eigenlijk nooit weet waar je aan toe bent. Of was het nu Parquay Quarts? Dat durven we ook al wel eens kwijt te zijn. “Het is een band met een compromisloos geluid en ze weten als geen ander hoe een feestje te bouwen”, schreef onze man ooit over hun optreden in de AB, maar intussen staat de band alweer een paar jaar verder en maakten ze vorig jaar nog een nieuw album. Een snuifje punk, een shotje garagerock, een lepel noise en een serieuze portie eigenwijsheid, daarmee kom je ongeveer in de buurt. Hoewel, met Parquet Courts (of hoe ze zichzelf tegen die tijd ook noemen) blijft dat een vraagteken.

We hebben ons best gedaan om het geheim voor onszelf te houden, maar helaas: Studio Brussel moest het uitbazuinen. En dus ja, ook wij kijken uit naar hoe die nieuwe band met Ben Howard en diens gitarist Mickey Smith live gaat klinken. A Blaze Of Feather bracht dit jaar al een ep en een volledig album uit dat aanschurkte bij de sferen van Sigur Rós en The War On Drugs en af en toe ook knipoogde naar JJ Cale. Dit zou wel eens een van de verrassingen kunnen zijn en de band staat gepland wanneer de zon langzaam onder zal gaan. Dat is alvast een voorwaarde die vervuld is om er iets moois van te maken. Alleen jammer dat we hiervoor London Grammar moeten laten schieten.

Eigenlijk zou er voor Black Lips gewoon een aparte categorie moeten aangemaakt worden. Niet dat wij er de naam voor zouden willen verzinnen; geen idee hoe we daaraan zouden moeten beginnen. Want wat Black Lips net zo euh… mooi maakt, is die complete onvoorspelbaarheid. Het zou niemand verwonderen, moesten ze op Pukkelpop schlagers gaan zingen. Maar waarschijnlijk wordt het gewoon materiaal uit de nieuwe plaat ‘Satan’s Graffiti Or God’s Art’, waarvoor ze zowaar hulp kregen van de familie Lennon. Sean producete het boeltje en Yoko Ono zong mee. In ons boekje zijn dat al redenen om de new and improved Black Lips te willen meemaken.

14 augustus 2017
Marc Alenus