De Havilland - 'De Havilland'

Geen idee of de bandnaam afgeleid werd van de actrice, die u waarschijnlijk kent uit 'Gone With The Wind', maar stijlvol is De Havilland in elk geval.

Waar we de naam van kenden, was aanvankelijk niet helemaal duidelijk, maar een belletje rinkelen deed het wel, toen we “Rudolf Hecke” lazen op de cover van dit eerste plaatje. Hij is namelijk ook schrijver (o.m. van dit boek).

Hij is trouwens ook betrokken bij andere muzikale projecten als The Incredible Time Machine. En hij was uiteraard drijvende kracht achter Pop In Wonderland. Voor De Havilland schreef hij tekst en muziek, om te worden ingespeeld en uitgewerkt door drie muzikanten, die onder de productionele leiding van Koen Renders (Spencer The Rover, Buurman) deze eerste ep realiseerden.

En dat alles werd met de nodige zorg gedaan. De songs zijn loepzuiver uitgewerkt en, waar nodig, opgeluisterd met strijkers. Het resultaat neigt naar Hooverphonic en – met name de afsluiter – naar Portishead. Tussen pop en triphop worden hier vier liedjes afgeleverd, die alvast het nodige beloven voor de toekomst.

Misschien een beetje voorspelbaar, maar het was vooral dat laatste nummer dat bij ons bleef hangen. Zangeres Nathalie Van den Meuter heeft een stem, waarin de nodige variatie zit, die hier ten volle wordt gebruikt. En de instrumenten worden spaarzaam, doch efficiënt ingezet. Dat alles geeft Gardienne, de dame die waakt over dit plaatje als een wolf over haar jongen, tot een waardevol werkstuk, dat eigenlijk alleen al de aanschaf van dit ep'tje rechtvaardigt.

Nog niet helemaal op temperatuur misschien, dit De Havilland, maar al warm genoeg om aangenaam te zijn. Misschien is die naam echt helemaal niet zo slecht gekozen.