De 9 van '94: Nas - Illmatic

Flashback

Dit najaar keren we negen weken lang terug naar 1994. Pulp Fiction werd een bioscoophit, de wereld maakte kennis met Friends en Nelson Mandela werd president in Zuid-Afrika, maar ook op muzikaal vlak was het een bijzonder jaar. Vorige week brachten we Blurs ‘Parklife’ al een bezoekje, maar vandaag zetten we één van ’s werelds grootste rapartiesten opnieuw in de spotlights: Nas.

 

Dat de 80's en 90's het gouden tijdperk voor hiphop vormen, hoeven we u ongetwijfeld niet te vertellen. Acts als Public Enemy en 2Pac zwaaiden de scepter, terwijl Jay-Z, Snoop Dogg, Wu-Tang Clan en – inderdaad – Nas hun heldenstatus opbouwden. Die laatste schoot op 19 april 1994 dan ook recht in de roos met ‘Illmatic’, zijn debuutalbum. Maar, zoals vaak bij albums die vandaag “klassiekers” worden genoemd, was de plaat geen instant hit: in het eerste jaar rolden slechts 330.000 exemplaren over de toonbank.

Een van de redenen waren ongetwijfeld zijn songteksten. Zijn eerlijke, directe stijl paste niet in het plaatje van de poëtische, hippie-achtige teksten van Public Enemy en NWA. ‘Illmatic’ is ingewikkeld en gelaagd en schetst een beeld van het straatleven. De nummers zijn dan ook stuk voor stuk intiem, confronterend en volwassen. Daar valt natuurlijk iets voor te zeggen: Nas heeft heel wat zaken meegemaakt die hem voor het leven hebben getekend, en dat steekt hij niet onder stoelen of banken. Zo refereert hij meermaals naar Ill Will, zijn kameraad die hem zowaar de hiphopscene binnenleidde, die doodgeschoten werd in Queensbridge.

Maar niet alleen lyrisch steekt ‘Illmatic’ er met hoofd en schouders bovenuit, ook instrumentaal is het een hoogstandje. Rauwe soul- en jazzsamples vormen de contouren van het album en weerspiegelen perfect het New York van ’94. Die jazz-rapcombinatie was natuurlijk niet nieuw, maar zelden hoorden we het zo subtiel als op ‘Illmatic’.

Of hiphop vandaag de dag dood is, zoals Nas weleens durft beweren, daar oordelen we niet over. Feit is wel dat hij met ‘Illmatic’ toont hoe goed rap kan zijn. Zelfs nu, 15 jaar later, klinkt het album nog steeds even fris als toen het in 1994 de wereld zag.

Volgende week 'dubnobasswithmyheadman' van Underworld.