#BuitenDeLijntjes - Black Lips - Oh Katrina (2007)

Er komt nog steeds veel nieuwe muziek tot onze oorschelpen. Gelukkig maar. Alleen is het allemaal zo braafjes en wordt er niet zoveel buiten de lijntjes gescheurd, geknarst en gepiept. Of ligt dat aan ons? Het verklaart deels het succes van Willy Radio, weg van StuBru (te tjongejonge) of Radio 1 (te veilige haven). Luister dan liever naar een onbevangen vijfenzeventigjarige (!!) op BBC radio 6 hoe het wel moet ('Iggy Confidential'). Enfin, rauw en ongesuikerd, het bestaat nog.

We genoten afgelopen jaar nog hard van hun dertiende plaat ("Reeds", zou Sjef Van Oekel het uitschreeuwen) 'Apocalypse Love'.

Hun platen zijn behoorlijk tijdloos, inwisselbaar en onverdroten muzikale pretpartijen waarop niet gekeken wordt op een uit de bocht gierende feedback of een kwak ruis meer of minder tegen een luidkeels meegebruld anthem aan. Enfin, we kunnen dat best illustreren met Oh Katrina van 'Good Bad Not Evil', nog zo'n uit de hand gelopen feestje uit 2007, doldriest op de band geknald voor de eeuwigheid.

Over New Orleans en de beruchte orkaan. Maar The Black Lips hadden toen ook al een geduchte live reputatie: plassen, kotsen en blootlopen, om maar iets te noemen. Maar in 2007 waren de garagepunkers uit Atlanta, Georgia zo lief dat ze zelfs bij grote Amerikaanse tv-shows gevraagd werden met dit nummer.

“Oh Katrina, Why you gotta be mean? / You saw a highway down in New Orleans / I can't believe what I saw on the telescreen / Oh Katrina, Why could you be so mean?“ Ondanks het vreselijke onderwerp maken de Lips er op een duivels sarcastische manier een feestnummer van. Over de zang zei iemand ooit: “He knows Katrina is never gonna explain why it did what it did to New Orleans. The whole song itself is a hurricane to me, beginning to end.” We zijn het daarmee eens.