Black Lips - Apocalypse Love
Fire Records
De liefhebbers van een forse streep garagerock kennen Black Lips allicht. Al de anderen fluiten onbewust een nummer van hen mee, met name Raw Meat uit 2011 van 'Arabia Mountain', want het is de intro bij het primetime-reisprogramma 'Reizen Waes' op de VRT en NOS. Uitstekende keuze van de programmamakers overigens, maar voor de rest totaal overbodige informatie, want wat u wil weten in deze kolommen is hoe het gesteld is met de nieuwe, auditieve worp van Black Lips, 'Apocalypse Love'.
Al elf platen (sinds 2000) lang vergasten Black Lips uit Atlanta, Georgia ons op heerlijk gore, trashy garagepunkrock met de vinger aan de pols, waardoor ze niet altijd klinken als een vintage groepje, maar wel met de nodige eigentijdse toetsen, rhythm & blues, hiphop, soul en funk en wat dies meer zij, die op een subtiele manier ingeweven worden. Ook live werkt deze cocktail wonderwel, hetgeen al eens breed werd bewezen op de live plaat 'Los Valientes Del Mundo Nuevo' uit 2007.
Sinds 2011 werden Black Lips ook strenger op de studio-output door een cleaner geluid na te streven in regie van bijvoorbeeld Mark Ronson of Patrick Carney (Black Keys). Deze keer kozen ze als producer voor de Brit Saul Adamczewski, gitarist bij Fat White Family. Hij koos voor een uitgebalanceerde dynamiek, waarin voldoende ruimte gelaten wordt voor de bijwijlen geflipte ideeën en arrangementen. Of laten we het hen zelf omschrijven: “Music that emanates from a dive bar jukebox in the back of your mind; with a playlist that bends between tub thumping doom-glam, Plastic Ono singalongs, cocktail-shaken space age pop, Morricone reverberations and lo-fi outsider acoustic-punk, with mariachi horns, theremins, drum machines and harmonies filtering through the infectious melodies.“ Een soortgelijke omschrijving hoorden we ooit van het Britse gezelschap The Coral. En verhip ja, daar zijn best wel enkele eclectische vergelijkingen te vinden. Verre neefjes van over de oceaan als het ware.
'Apocalypse Love' werd gemaakt tijdens de lockdown, waarbij de groepsleden vanop verschillende plekken schreven vanuit een verschillende context. De groep is na heel wat bezettingswisselingen ook een hechter patroon gaan vertonen, waarbij ze ernaar streefden om een collectie goede singles te schrijven, eerder dan een album. Mooi voorbeeld van zo'n single is Among The Dunes met het fraaie saxarrangement. Je hoort hem zo wegknallen op een jukebox in een bruin café langs route 66.
Of wat te denken van de regelrechte disco-intro van Sharing My Cream, die uitnodigt voor een ouderwetse rap zoals Blondie die in Rapture in 1981 presenteerde. Of openingsnummer No Rave, dat met een scheurend gitaartje een funky rondedans organiseert. En dan is er nog een puur popnummer, dat recht van een Turtles-sixties-lp lijkt weggelopen: Operation Angela, waarin een melodieus glockenspiel de boel domineert.
Na meer dan twee decennia weten Black Lips perfect wat ze moeten doen en hoe het te bereiken om een perfect gelaagde Black Lips-plaat te maken. Divers en geïnspireerd en zonder oogkleppen op. 'Apocalypse Love' is een fijne plaat met de humor en geestdrift van een sixtiesband die de voeten stevig in de potgrond van 2022 heeft geplant.