#2020 - Fontaines D.C. - Televised Mind (2020)

Op basis van deze dagelijkse rubriek zou u misschien denken dat wij ons permanent wentelen in het verleden, maar deze week monsteren we toch maar eens de buit van vandaag, van dit hoogst bevreemdende 2020.

Onlangs hadden we nog eens een nummer op endless repeat staan. Tot dertien keer toe moest het opnieuw door de autoboxen knallen. Je als vijfenvijftigjarige terug achttien voelen, dat is de kracht van dit nummer. Echo’s van lang geleden maar met de dynamiek van vandaag. Wat hadden we dit graag in een Pukkelpoptent of in de AB gezien, gevoeld en geproefd, maar we zitten allemaal in dezelfde ellendige boot, waar niks mag en dat weinige moet.

Dit Ierse vijftal had ons met het debuut ‘Dogrel’ al compleet overtuigd van hun kunnen, maar dit opwindend stukje postpunk bevestigt die troeven. Een nummer over een echokamer en hoe persoonlijkheid wordt aangetast door de algemene bevindingen en de mogelijkheid om iets "fout" te vinden: “We’re never really given the education of our own fallibility. People feign these great beliefs in order to appear trendy, as opposed to independently arriving at their own thoughts.”

Het muzikale luik is blijkbaar geïnspireerd door The Prodigy en Open Heart Surgery van The Brian Jonestown Massacre: ”I was interested in extrapolating those types of chord progressions and capturing this droning, hypnotic feel. That last line repeated over and over [“What ya call it”] is a buffer expression that people used here in Dublin. It’s sort of like “umm” or “well”—it’s what people say when they’re distracted.” 

Lang geleden ook, dat we nog eens zo'n imponerende basintro hoorden. Probeer het uit met het knopje "endless repeat" op rood.