Your Highness - Under The Weight
Polder Records
We houden het wat in het midden wat ons zo’n vijftien jaar terug nog het meest imponeerde: de door het vel snijdende stonerriffs en hakkende sludgegitaren van het Antwerpse Your Highness, of zijn fenomenaal lekkere, hoppige en eveneens zware Hoogheid-bier. Of de combinatie van beide natuurlijk. Anno 2024 staat het tijdloze karakter van beiden nog stevig overeind. Op muzikaal vlak spreken we dan al over de vierde volwaardige knaller met ‘Under The Weight’.
“Een stevige DIY-aanpak, kolossale riffs en rauwe energie”, zo tikt de perstekst lekker weg. Nagel op de kop, natuurlijk. Want ook deze nieuwe boreling bulkt weer van de headbangende grooves, loodzware, mokerende gitaaraanslagen en klagerige, bluesy accenten. Zeven keer op rij probeert het vijftal de membranen van uw basspeaker in flarden te scheuren. Dat wil zeggen, nadat de heerlijk psychedelisch-Indische intro op gitaar en sitar zijn ding heeft gedaan.
De magische formule die het keer op keer doet? Versterkers die zo hard in het rood gaan dat zowel de gitaren van Bart en Nic als de stem van Ben Baert aan het ronken en roken gaan. Sludge in zijn maximale vorm dus. Maar dan ook met harmonieus samenklinkende gitaarpartijen (zoals een mooi dubbelspel in de dik acht minuten kanjer Celestial Burst), een volle tweestemmigheid en pauzemomenten van swingend drum-en-bas pingpongspel. Iets met groot-groter-grootst…
Nu al staat dus vast dat Your Highness zijn nieuwe songs live zal omtoveren in genadeloze clusterbommen. Al is het ook knap hoe de band met hulp van de legendarische metalproducer Martin Furia (Destruction, Evil Invaders) die energie ook in de studio en dus in de huiskamer weet te katapulteren. Met wat galm, een onophoudelijke wall of sound en een wijd uitwaaiende echosound als handvatten.
Die combinatie van mooi uitgewerkte 6-7-8-minutensongs met opbouwende structuren en een vol ronkend geluid maken van ‘Under The Weight’ wederom een internationaal weerklinkend wapenfeit. Het valt trouwens ook op dat het kwintet met deze nieuwe plaat niet grijpt naar log hakkende, neerdrukkende doomstructuren, maar vooral gaat voor een genadeloze en vrij snelle drive die heel het album bindt en de groep nog meer een eigen smoelwerk geeft. Al moet een song met titel Head Hung Low natuurlijk wel iets zwaarder wegen dan de rest van de tracks.
Straf spul. Straf bier. Straf krijgen is soms leuk (zegt de meester).