Yong Yello - Marcel & Het Magnetisme Van De Goot

Pias Records

Je zal maar de Marcel zijn uit deze debuutplaat van Yong Yello. De arme drommel lijkt voor het ongeluk geboren, maar Yong Yello weet de verhalen als een echte chroniqueur te brengen zodat je blijft luisteren, ook al weegt de rampspoed na verloop.  

Yello Staelens was tot voor kort een man die opereerde in de luwte. Zo leverde hij de beats bij Tourist LeMC, is hij de sparring partner van Glints en producer-componist voor Noémie Wolfs. Met debuutsingle Als Ge Slaapt stak hij voor het eerst de neus aan het venster via ‘De Nieuwe Lichting’ van Studio Brussel. Toen al bleek dat Yong Yello iets te vertellen had. 

Na Als Ge Slaapt volgden nog de singles Cirkels en Waanzin, waarin we respectievelijk overpeinzingen op ons bord kregen over steeds weer in dezelfde val trappen en de frustratie, wanneer je gedumpt wordt. Net voor de release van dit album werd Luchtkasteel nog als single de wereld in gestuurd. Je zou op basis van de titel een frisse song verwachten, maar behalve het arrangement met een leuke gitaarriedel, zweverige strijkers en pittige blazers wordt in het nummer een een pijnlijke jeugd gefilleerd. 

Maar nu is er dus de debuutplaat ‘Marcel & Het Magnetisme Van De Goot’. Daarop brengt Staelens een fictief verhaal, maar met links naar waargebeurde feiten. Een wrang verhaal dat een spoor van vernieling achterlaat en in Londenbrug op een fataal einde lijkt af te stevenen. In het titelnummer kan dat fatale einde alsnog afgewend worden om ons alsnog met een gevoel van hoop achter te laten. Of zoals de perstekst het omschrijft: “Het duiveltje, dat je vanop je schouder fout advies influistert, kan je van je afschudden.”

‘Marcel & Het Magnetisme Van De Goot’ is geen plaat waar je vrolijk van wordt, laat dat duidelijk zijn. Maar de nummers zitten verduiveld goed in elkaar en putten naast hiphop ook uit de pop-, funk- en jazzvijver. Dat en de sterke verhalende teksten zorgen ervoor dat dit een debuutplaat is die staat als een huis.