Yevgueni - Yevgueni 2000-2020: Zo Ver, Zo Goed

Petrol

Yevgueni is een beetje de Herman Van Rompuy van de Vlaamse muziekwereld. Ze  zorgen voor rustige vastheid in woelige tijden en dat nu al twintig jaar lang. Een fraaie verjaardag en die zetten Klaas Delrue & co nu in de verf met een verzamelaar: een eerste schijfje met (bijna) alle singles en een tweede waarop hun bekendste liedjes een strijkersjasje krijgen.

Het moet om te beginnen gezegd: Yevgueni is nog lang niet op z’n retour. Als Ze Lacht, hun bekendste (en misschien ook wel beste) nummer dateert dan al van 2004, toch lijkt muzikaal het vet nog lang niet van de soep. Meer nog, singles als Nooit Naar Nergens en Adem, die ze de voorbije jaren op de wereld hebben losgelaten, behoren gewoon tot het betere werk van de band.

Op hun best-of-album pakken ze ook uit met twee nieuwe songs en ook die klinken prima. Zo Ver, Zo Goed heeft u mogelijk al wel horen passeren op de radio. Vintage Yevgueni, klinkt die: een catchy vrolijk up-tempo popliedje waar hun fans zo van smullen. Alles Waar Ik Nu Wil Zijn is wat ingetogener, maar heeft ook alles in zich om een klassieker worden in het oeuvre van het kwintet.

Dat woord oeuvre is alvast niet gelogen, als je kijkt wat Yevgueni in die twintig jaar heeft gepresteerd: zes albums, een overwinning in de Nekkawedstrijd en in het tv-programma 'Zo is er maar één', elk jaar een hoge notering voor Als Ze Lacht in de eindejaarslijstjes en zevenhonderdvijftig optredens. En die lijken steeds vlotter uit te verkopen, zo zijn er voor hun komende wintertour ook niet al te veel plaatsjes meer vrij.

In die twintig jaar hebben ze bij Yevgueni het Nederlandstalige muzieklandschap ongetwijfeld hard zien veranderen. Plots kwam daar naast het triumviraat Gorki, De Mens, Noordkaap/Monza een groep met een stevige kleinkunstinslag. Met een zanger ook met een aparte stem, waarvan we nog altijd denken dat je ervoor of ertegen bent en dat er amper een middenweg bestaat. Een groep die de kleine theaterzaaltjes als natuurlijke biotoop heeft, maar die er tegelijkertijd wel stond als een huis in het Sportpaleis toen ze in 2009 samen met Zjef Vannuytsel de centrale gast was op de Nekkanacht.

Maar het pakketje singles waarmee Klaas Delrue, Geert Noppe, Maarten Van Mieghem, Stef Vanstraelen en Patrick Steenaerts nu mogen pronken, is echt knap. Naast het hierboven genoemde werk zijn ons vooral Aan De Arbeid, Pannenkoeken, Propere Ruiten en Was Er Maar Iemand bijgebleven. Bij Yevgueni hadden ze trouwens al te veel singles gemaakt om op één schijfje te krijgen. Negenentwintig hebben ze er al op de teller staan en daardoor zijn er uit de selectie gevallen.

Op het tweede schijfje hoor je de drie oerleden van Yevgueni (Klaas, Geert, Maarten), aangevuld met celliste Seraphine Stragier en violist Jeroen Baert. Hier krijg je nog tien andere nummers te horen en de zes grootste hits keren ook nog eens terug in een strijkersjasje. En daarop hoor je hoe Yevgueni ook songs maakt, die zelfs bijna vijftien jaar na hun originele verschijningsdatum nog brandend actueel zijn. Oud En Versleten is het nummer dat bij het huidige euthanasiedebat in de Belgische politiek past.

De herwerkingen op de tweede cd zijn overigens meestal uitstekend en vaak ook een meerwaarde ten opzichte van de originele song. Dankzij het duo van het Sun Sun Sun Orchestra krijgen de liedjes wat meer kleur en diepgang. Wij hadden zelf voor andere songs geopteerd, maar het is wel moedig dat enkele minder bekende liedjes een tweede leven krijgen. En zo kunnen die van Yevgueni er ongetwijfeld weer voor twintig nieuwe jaren tegen.

Herlees hier ons recentste interview met Yevgueni.