Yevgueni - Bij ons zit er nog altijd rek op

Volgend jaar bestaat Yevgueni twintig jaar. Tijd om te vieren. En dat doet de band rond frontman Klaas Delrue met een kerkentour (‘Morgen Verse Sneeuw’) en een dubbelalbum. Op de eerste plaat een best of en twee compleet nieuwe nummers, album twee bestaat uit exclusieve strijkerversies van de grootste hits, opgenomen met Jeroen Baert (viool) en Seraphine Stragier (cello) van het Sun Sun Sun Orchestra. 

Welk gevoel krijg je als je zo’n verzamel-cd van je eigen band in handen houdt?

Klaas Delrue: Een gigantisch gevoel van tevredenheid en ook wel een beetje trots. De eerste autorit, waarin ik de hele cd kon beluisteren, was zalig. Het geheel vervult me met een warm gevoel om wat we allemaal hebben gepresteerd, zowel de voorbije twintig jaar en alle singles als het tweede luik met de plaat met de strijkers. Dat was best een intensief werkje van de voorbije maanden.

In december 1999 zijn jullie gestart. Met welke ambities zijn jullie destijds begonnen?

De keuze voor het Nederlands was al van bij de start de insteek. Dat zou ons onderscheiden van de bands die het toen maakten, naast de groepen waarin we zelf speelden. Die kozen allemaal voor Engelstalige liedjes. We waren van in het begin al heel ambitieus. Dat was ook nodig om vooruit te komen. Door het feit dat we vrienden waren, durfden we openlijk uitspreken tegenover elkaar dat we het groots zagen. Het hielp om er echt voor te gaan en dat een aantal jaar aan een stuk. Het vertrekt natuurlijk nooit zo snel als je zelf zou willen, maar het ging wel altijd vooruit. Dat was de bevestiging die we altijd nodig hadden. De rest was geschiedenis (lacht).

Blijven er nog dromen over na die twintig jaar?

We willen gewoon graag blijven vasthouden wat we nu hebben. Misschien klinkt dat te weinig ambitieus of zelfs conservatief, maar het zou al heel mooi zijn als we dit niveau kunnen aanhouden. Op de één of andere manier blijven we groeien in de breedte, in de cijfers zeg maar. Een internationale doorbraak forceren moeten we niet ambiëren, ook geen acht uitverkochte AB’s na elkaar, maar stilletjes wat we nu aan het doen zijn weer een kleine beetje uitbouwen. Vele kleintjes maken één grote. We hebben nooit een megahit gehad waardoor ons succes altijd in kleine stapjes vooruit is gegaan. Het zorgt er ook voor dat je nooit aan een plafond komt en je altijd nieuwe doelen kunt blijven zoeken. Dat betekent niet dat die hit niet nog kan komen natuurlijk (lacht).

Is doorbreken en bevestigen in Nederland nog een stille ambitie?

We hebben nu terug drie data staan in Nederland naar aanleiding van onze "jubilee". Er zijn ook steeds concretere plannen om volgend jaar naar Zuid-Afrika te gaan. Ze staan voor de deur en we gaan daar het allerbeste proberen van te maken. De droom blijven we dus koesteren.

Vele concerten van de kerkentour zijn al nu uitverkocht. Went zoiets?

Dat zijn de momenten waardoor je merkt dat het blijft groeien. Moest je nu de band zijn die alle concerten uitverkoopt, dan word je dat wel gewoon, maar bij ons zit er nog altijd evolutie in en rek op. Naast de strijkerstour gaan we ook twee concerten spelen in Het Depot in Leuven en eentje in de Handelsbeurs in Gent. Ik speel liever een paar keer in dat soort van uitverkochte zalen dan één keer in het Sportpaleis. Wellicht puur door de omstandigheden, maar die dingen doen je blijven dromen en het toont ook dat je kan blijven groeien.

Er zijn veel memorabele momenten in de geschiedenis van Yevgueni. Als je er nu zelf eentje zou moeten uitkiezen, welke is dat dan?

De overwinning in de Nekka-wedstrijd was niet per se legendarisch, maar voor ons intern wel de bevestiging die we nodig hadden op een belangrijk moment in ons leven. We begonnen toen op ons werk bewust de keuze te maken om deeltijds te gaan werken en kozen stilletjesaan voor onze muziekcarrières. We hadden toen echt het gevoel dat er iets mogelijk was op hoger niveau. We konden er toen meer van maken dan gewoon pure hobby. Ik ben toen vrij snel deeltijds gaan werken, een voorwaarde om er echt voor te gaan. Dat was het keerpunt in die twintig jaar. Die keuze voor het semi-professionele gaf de zuurstof aan het project om te blijven groeien. ‘Zo Is Er Maar Eén’ was qua grootte-orde wel veel indrukwekkender en qua concert was Dranouter 2007 het absolute hoogtepunt. Afhankelijk van waar je op focust, zijn er dus andere hoogtepunten.

Hoe vergaat het schrijven van nummers je anno 2019?

Het is de voorbije jaren wel een beetje moeilijk geweest, niet door de leeftijd wel door het gebrek aan tijd en de gezinssituatie. Dat is uiteraard heel positief voor mij. Het vaderschap is voor mij het moeilijkste als songschrijver om tijd te maken voor nieuwe nummers. Onze jongste is nu één jaar. Als zij nog ietsje ouder zal zijn, zal er nog meer tijd vrij komen om te schrijven. Ik moet mezelf ietwat kunnen vervelen om goed te kunnen schrijven. En het voorbije jaar is er van verveling weinig sprake geweest (lacht).

Jullie spelen de komende maanden concerten in kerken. Is de intensiteit van dat soort optredens anders dan in de culturele centra?

Het is helemaal anders. We hebben de bezetting aangepast, omdat de omgeving en de context ook anders zijn. Zo kunnen we spelen op plaatsen waar we nog nooit speelden. We waren een beetje op zoek naar een andere intensiteit en zo kunnen we iets doen wat we nog nooit gedaan hebben. De try-outs vielen perfect in elkaar zoals we gehoopt hadden en dus zien we erg uit naar de komende concerten.

‘Morgen verse sneeuw’ gaat in première op 6 december in Grimbergen. Daarna is de band te zien in gans Vlaanderen. In het voorjaar volgen nog enkele grote verjaardagsconcerten in full band (28-29/4 in Het Depot Leuven en 7/5 in Handelsbeurs Gent).

Alle info op www.yevgueni.be