Wild Beasts - Boy King

Domino

We bekennen: wij krijgen zoveel muziek toegestuurd ter bespreking dat we nog slechts mondjesmaat platen kopen, maar ‘Present Tense’ van Wild Beasts kochten we twee jaar geleden wel en daar hebben we nog geen spijt van gekregen.

We keken dan ook reikhalzend uit naar een opvolger en kijk eens aan: wij werden op onze wenken bediend. Net op tijd voor Pukkelpop zou je zeggen, maar daar staan de Wild Beasts dit keer niet, in tegenstelling tot in 2014.

Nu ja, niet erg. Ze kwamen daar destijds nogal mak over met de meer reflectieve nummers van ‘Present Tense’. Aan de andere kant: die fout zou het Londense viertal dit keer gewoon niet kunnen maken. ‘Boy King’ is namelijk een erg mannelijke plaat waarop met de gitaar wordt geswaffeld en de teksten vaak onverbloemd erotisch en donker zijn.

En toch is er muzikaal niet zoveel veranderd: de groove staat zoals weleer meestal voorop. De enige uitzondering hierop zijn 2BU dat midden in de plaat als rustpunt staat en afsluiter Dreamliner. Verder zijn er nog altijd de elektronische experimentjes en de sensuele zang van Hayden Thorpe en Tom Fleming die samen de symbiose van pop en indie mogelijk maken.

Met mannelijkheid als thema, krijg je sowieso een gevaarlijke plaat. Mannen mogen zich dan wel zoveel mogelijk aanpassen aan hun moderne rol waarin ze de vrouw naast (en soms zelf boven zich) dulden, het blijven in de ogen van sommigen altijd mogelijke verkrachters. En mannen die hun mannelijkheid uitspelen worden al snel neergepoot als hersenloze macho’s die hun pik achternalopen.

Maar Thorpe en Fleming trekken zich daar niets van aan op hun vijfde plaat zoals eerste single Get My Bang al duidelijk stelde. Ze vieren hun mannelijkheid zonder gêne. Titels als Big Cat, Tough Guy, Alpha Female, He The Colossus en Eat Your Heart Out Adonis laten dan ook weinig aan de verbeelding over. Het zijn ook stuk voor stuk nummers waarop je met veel branie de dansvloer in kan palmen en pronken met de brede schouders en de bobbel in de strakke lederen broek.

Maar dat mannen ook gevoelens hebben, bewijst onze favoriete track: Ponytail. Die begint met vervormde stemmetjes en legt op een lome beat het intieme verlangen bloot van elke man: hij wil vertrouwd worden en graag gezien ondanks zijn innerlijke Byron die hij graag wil onderdrukken, maar die toch af en toe zijn lelijke kop opsteekt.

‘Boy King’ is dus een plaat vol testosteron, maar zeker niet hersenloos en laat ons nu onze moves oefenen, want Wild Beasts spelen ten dans op 12 oktober in de Botanique.