Wardrobe - Crawling

Fons Records

Herinnert u zich het erg frisse Shun Club nog? Die groep staat momenteel even on hold omdat de groepsleden tijdelijk bezig zijn met andere projecten. Bezieler en frontman Johan Verckist maakte van de gelegenheid gebruik om samen met producer-muzikant Pascal Deweze, bassist Pieter Van Buyten en drummer Marc Bonne onder de noemer Wardrobe een pracht van een soloalbum te maken. 'Crawling' is een uiterst persoonlijk album dat weliswaar richting klassieke singer-songwriter neigt, maar desalniettemin een heel eigen persoonlijkheid laat horen.

Eigenlijk wilde Verckist het album onder eigen naam uitbrengen, maar gezien er al een groep met de naam Johan bestaat, koos hij alsnog voor Wardrobe; omdat het woord mooi klonk. En dat doen ook het handvol liedjes op 'Crawling', waarmee Verckist een donkere periode in zijn leven verwerkte. Hij was een tijdlang op de dool. Tot hij het heft terug in handen nam en er plots weer liedjes opdoken. Geen loepzuivere popsongs (ondanks wondermooie, nostalgische single Nowhere Now), maar eerder door het leven getekend materiaal. Het livegevoel behouden en de feel en performance beklemtonen was het doel. En dat is goed gelukt.

Opener Thick As Thieves, een akoestische ballade vol verstilde mijmering, klinkt eerst nog sober, maar de stem van Verckist en het aanvoelen dat wat hij zingt volwassen en doorleefd is, maakt veel goed. Zo verandert de frontman van het vrolijke Shun Club in een door het leven getekende singer-songwriter die zijn besognes van goed in het oor liggende tunes voorziet.

Nothing Satisfies mikt dan weer voluit op het krop-in-de-keelmoment. En uit Sour Time Advocate blijkt dat hij niet veel meer nodig heeft dan een gitaar en een stem. Zijn medemuzikanten (die slechts een half uurtje voor de opnames het songmateriaal voor het eerst te horen kregen) helpen wel bij het inkleuren en dragen zo bij tot het samenhangende portret dat dit album is geworden. Herwonnen speelplezier, prachtige, poëtisch-mijmerende momenten - vooral omdat het tempo niet hoog ligt - en veel ambachtelijke huisvlijt zijn het resultaat. Zijn getergde held Mark Linkous is nooit veraf.

Niet dat allemaal droefenis en weird folk is, want met Limerence, een vreemd bastaardkind dat wat aan Beegee (Dead Man Ray) doet denken, schroeft Verckist het tempo ineens op. Alsof hij de indommelende luisteraar even wil opjagen. Topmoment, zeker ook omdat we er de geflipte, felgekleurde volgspots zelf bij denken.

Een schijnbaar eeuwigdurend, van melancholie en weemoed doordrenkt walsje als Drop The Hammer wordt voorzien van prachtige backingvocals, waarbij we de doorweekte zakdoek er weer even bij moeten halen. Ook heel mooi zijn songs als (Just A) Sad Song, Rags en Man Of Straw waarin Verckist naar eigen zeggen nog steeds op zoek is naar een uitweg. Die heeft hij - zo bewijst dit debuut, dat langzamerhand onder je huid kruipt - inmiddels gevonden.

Wardrobe presenteert 'Crawling' hier:
25/2 Minard (Gent) + Maurits Pauwels Groep
2/3 Cafe Cafe - Hasselt
3/3 De Studio - Antwerpen
19/3 De Kuub - Turnhout (solo)
25/3 MOD (Hasselt) + Fence
22/4 De Kroeg - Antwerpen