Wanheda - Desert Of Real

Eigen beheer

De Leuvense instrumentale post-rock band Wanheda heeft de lockdown en bijhorende maatregelen zeer creatief gebruikt. Zij werkten namelijk aan debuutalbum ‘Desert Of Real’. 

Niets, maar dan ook niets werd aan het toeval overgelaten. Eind vorig jaar liet gitarist Jan Boucké zich in zijn eindejaarslijst respectvol uit over de Amerikaanse band Ranges, die de nadruk leggen op het totale plaatje. Maar als we dieper inzoomen op dit debuutalbum en al wat er omheen hangt, blijkt dat Wanheda helemaal niet moet onderdoen voor die band.

Het begint al met die releasedatum: 02022022. Magische nummers. En dat die datum dan pal het midden in week van de Belgische muziek valt, is mooi meegenomen. Maar er werd vakkundig opgebouwd naar dit moment met vier verschillende singles, ieder met een eigen ontwerp, dat past in het grotere geheel. De band liet zich inspireren door ‘Het oordeel van Paris’, maar dan getransporteerd naar een wereld waarin technologie en sociale media worden gepresenteerd als Eris, de godin van de twist en tweedracht. 

Allemaal mooi, maar wat bakken de zes muzikanten (Jan Boucké - gitaar, Jan Verduyckt - gitaar, Nick Van Vynckt - bas, Quinten Van Gils - drums, Jasper Simon - toetsen en Jan Peeters - productie en gitaar) er eigenlijk van. Je kan alles tot in de puntjes orkestreren, maar uiteindelijk is het de mening van muziekfans die de doorslag geeft. 

Muzikaal geïnspireerd door de dromerige, oriëntaalse muziek van het Japanse Mono en het Chinese Wang Wen, maar met de energie en de daadkracht van Amerikaanse postrockacts als This Will Destroy You, Caspian en Ranges neemt Wanheda je bij de hand.  

Opener van het album, To Kallisti, The Most Beautiful, is meteen de eerste en duidelijke link naar het verhaal van Eris, die een appel van onenigheid in de samenleving gooit. Meteen maken we ook kennis met het volle gevarieerde geluid van Wanheda, die ons meenemen op een tocht door rustige passages en stevige uithalen, en verdomd goed weten hoe ze een a-typisch rockinstrument als de trompet perfect moeten integreren in het totaalgeluid. Die trompet kenden we natuurlijk al van eerste single Akathisia, waar ze ook prominent aanwezig is, van begin tot einde tussen de gitaaruitbarstingen. 

Lucid Antidote tapt dan weer uit een heel ander vaatje. Met bluesrockakkoorden en dito sologitaar. De muzikale inspiratie was groot. Waar het bij postrock dikwijls om klanken draait en minder om melodie, weten de Leuvenaars op het debuut netjes het midden te houden tussen de beide. 

De vinylversie bestaat uit twee platen. En op kant twee vinden we één van onze favoriete nummers: het indrukwekkende Noumenon, de tweede single van het album. Bij eerste beluistering waren we meteen verkocht voor het totaalgeluid van Wanheda. Een lekker postrockepos om bij weg te dromen, met piano op de voorgrond in de rustige stukken en in de epische hardere stukken de gitaren die - al dan niet tremelopicking - de bovenhand nemen. Of naar het einde toe die bijna Pink Floyd-achtige, ijle gitaarsolo. 

Nog zo'n favoriet is Dogma. Misschien wel het hardste nummer en tegelijk ook zachtste nummer op dit album. Zo traag als het opbouwt naar crescendo is ronduit fascinerend. En laat ons zeker de interludes Dunamis, Phronesis en Kallos niet vergeten. Niet zomaar niemendalletjes, want hiermee wordt gezorgd voor rust in je hoofd. En daarom zijn ze niet minder indrukwekkend. En bovendien welgekomen, want het album klokt af op dik vijftig minuten en ze sluiten telkens netjes een kant af. 

Wat Wanheda met 'Desert Of Real' brengt is imposant. Wat een album! Ieder nummer staat op zichzelf, maar past evenzeer bij de rest van de songs. Je kan ze één voor één beluisteren of meteen helemaal. De zes muzikanten plus drie gasten (Jolien Deley - cello, Griet Wiame - viool en Tim De Jonghe - trompet) hebben een pracht van een debuutalbum afgeleverd vol bijna klassieke post-rock.

Mogwai was één van de namen, die steeds weer opdaagden. Dat soort filmmuziek zonder film zou dit gezelschap ook perfect liggen. Maar laat ons in afwachting van die eerste soundtrack nu eerst maar enkele podia bij elkaar zoeken om dit debuut voor te stellen. Je zou bijvoorbeeld al kunnen afzakken naar de officiële release in Leuven later deze maand.