Unknown Mortal Orchestra - Sex & Food

Jagjaguwar

Voor alle vliegen, die werden aangetrokken door de plaattitel ‘Sex & Food’: verder lezen heeft geen zin. Qua misleiding scoort die titel immers hoog. Maar dat betekent nog niet dat het geen goed album is. Helemaal niet!

 

Meer nog: wat ons betreft heeft Unkown Mortal Orchestra hiermee ‘Multi-Love’ overtroffen. Al geven we grif toe dat die vorige langspeler aanvankelijk helemaal niet onze meug was (in tegenstelling tot die van collega (MA)). Maar uiteindelijk hebben we onze mening omtrent de veelheid van zijn liefde herzien. Desondanks waren we er toen al van overtuigd dat Ruban Nielson beter kon. En voorwaar...

 

En hij mag dan wel gewag maken van Major League Chemicals, het eerste echte – opwarmertje A God Called Hubris tellen we even niet mee – nummer op de plaat, je weet meteen waaraan je je mag verwachten. Scheefgetrokken lyrics worden door de mangel gehaald om zo de al even geschifte muziek aan te vullen. Meer dan een paar lijntjes tekst heb je dan niet nodig.

 

Dat Tame Impala niet ver weg is, zal niemand verbazen. Ook Unknown Mortal Orchestra heeft de liefde voor de psychedelica nooit onder stoelen of banken gestoken. Gitaren hebben meer weg van sitars op Ministry Of Alienation en Nielsons geneuzel is ideaal om op weg te zweven. Maar staar je vooral niet blind op die psychedelica.

 

Een nummer als Hunnybee doet bijvoorbeeld meteen denken aan Steely Dan, een referentie die ook ergens opdoemt als je Everyone Acts Crazy Nowadays erop naluistert. Geen sprake van gitaren hier, maar wel van zwoele toetsen. En Chronos Feasts On His Children, dat enkel met stem en gitaar wordt gebracht, heeft iets middeleeuws. Ruban Nielson als troubadour; je kan het je zo voor de geest halen. Al is nar ongetwijfeld ook iets dat hem zou liggen.

 

Dat hij ook kan rocken, is te horen in American Guilt. Wat er zo allemaal achter dat nummer schuilt, kan u hier nalezen. Maar vergeet intussen niet te genieten van die hemelse riff. Want rocken kan Unknown Mortal Orchestra dus ook nog. En van een streepje disco zijn ze al evenmin vies. De verkapte Beegees-stemmetjes krijgt u er in How Many Zeros gratis en voor niks bij.

 

Als je dit allemaal leest, zou je je kunnen afvragen of dit allemaal wel samen past op één plaatje, maar Nielson is er wonderwel in geslaagd om de kijk op het geheel – onder meer door de manier waarop hij zijn teksten zingt – te behouden, zodat de diversiteit op het eerste gezicht zelfs amper opvalt.

 

U mag het gerust weten: wij zijn terug verkocht voor Unknown Mortal Orchestra en staan dus op 28 mei ook in de Ancienne Belgique. Nu u nog.