Unknown Mortal Orchestra - II

Jagjaguar

‘II’ gaat verder waar het titelloze debuut van Unknown Mortal Orchestra ophield. Niet verrassend met zo’n titel natuurlijk, maar verrassend zijn wel de hoogtes waarop Ruban Nielson zijn muziek weet te tillen want terwijl ‘Unknown Mortal Orchestra’ een leuk visitekaartje was, is dit album niets minder dan het openbeuken van de Grote Poort.

‘II’ werd bijeengepend tijdens het touren en reflecteert vooral de eenzaamheid en de daaraan gelinkte wanhoop en zucht naar liefde. Dat is al duidelijk vanaf de eerste noten van From The Sun, die weerklinken vanuit de klankkast van een eenzame akoestische gitaar en de verontrustende openingszin van deze song: ”Isolation can put a gun in your hand.”

Verderop wordt het schrikwekkende van deze song handig doorbroken door de zinsnede “I'm so lonely I've gotta eat my popcorn all alone” en begint UMO terug als zichzelf te klinken, met name als een mengeling van funk, psychedelische pop, soul en schokkerige percussie.

Toen we deze plaat voor het eerst hoorden, maakten we ons de bedenking dat ze klonk alsof ze onder water was opgenomen en al zeggen we het zelf, die gedachte is zo gek nog niet. Zeker niet bij een song als Swim And Sleep (Like A Shark), de prachtige single die wat ons betreft de perfectie benadert met zijn desolate vervormde gitaar, zijn onaardse vocalen en het prachtige, krachtige beeld van gewilde afzondering: “I wish I could swim and sleep like a shark does / I’d fall to the bottom and hide till the end of time in that sweet cool darkness.”

Zo mogelijk nog mooier zijn So Good At Being In Trouble en het meer dan zeven minuten durende Monki. Beiden zo relaxed en loom als een mannetjesleeuw onder zijn struik op de savanne tijdens het middaguur, maar tegelijk zo hartverscheurend als je vader met tranen in zijn ogen.

One At A Time klinkt een pak funkier, maar toch nog altijd op een vreemde, ingehouden manier.  The Opposite Of Afternoon en No Need For A Ladder knipogen dan weer naar The Beatles tijdens hun LSD-fase.

Faded In The Morning tovert een lach op je gezicht wanneer het gelach van een baby op ingenieuze wijze wordt ingelast en Secret Xians sluit ‘II’ af op een wijze die meer dan voldoet. Het blijft nog lang nazinderen in je oren.

Ja, dit album betoverde ons keer op keer en dat heeft niets te maken met de foto van een bijna naakte Janet Farrar , de bekende Engelse heks, op de cover, maar alles met de wonderlijke klanken van deze nog jonge, talentvolle band.

UMO speelt live op 6 februari in Trix en later dit jaar ook op Les Nuits Botanique.