Tucker Zimmerman - I Wonder If I'll Ever Come True

Big Potato Records

Exact vijfenvijftig jaar geleden debuteerde deze Amerikaan met ’10 Songs By Tucker Zimmerman’. Hij wou toen vooral lijken op Bob Dylan, maar hij had heel wat meer in zijn mars. Hij werd geprezen door de grootsten, en had de nummers van Errol Adams, Pete Seeger, Ramblin' Jack Elliott, Jerry Garcia en onze eigen Roland Van Campenhout allemaal in zijn adresboekje staan.

Het debuut van Tucker Zimmerman werd door David Bowie in de Vanity Fair van november 2003 genoemd als één van zijn favoriete albums, en deze zomer mocht de ondertussen drieëntachtigjarige openen voor Big Thief in het OLT Rivierenhof. Dat twee dagen later deze plaat fysiek zou uitkomen, heeft hij niet eens vernoemd. Zo kan je natuurlijk niet rijk worden.

Materialistisch was Zimmerman nooit ingesteld. Een jaar na de release van zijn debuut, dat hij met de vermaarde Tony Visconti maakte (ziehier de link met Bowie), verkaste hij vanuit Londen naar het bucolische Stockay-Saint-Georges nabij Luik, samen met zijn Marie Claire, die hij ontmoette toen hij compositie studeerde in Italië. Ze wonen en werken nog altijd samen, maar wel op hun voorwaarden en tempo.

Tussen 1969 en 2008 volgden slechts zeven albums, maar nu is er dus ook deze plaat, die hij opnam samen met Marie Holland (Hot Vultures/ English Country Blues Band) en Ian Anderson (Hot Vultures/ Jethro Tull/ English Country Blues Band). Zij kwamen op uitnodiging naar de thuisstudio van Zimmerman. Ze waren trouwens niet de enigen, ook Derroll Adams, Wizz Jones en Dave Evans (AC/DC) waren er in de vroege jaren zeventig te gast.

Maar het is aan Anderson dat we deze plaat danken. Hij bewaarde de opnames (allen gemaakt tussen 1973 en 1976) al die tijd zorgvuldig, en nu komen die alsnog uit met Holland en Anderson en Zimmerman zelf op gitaar, orgel, bas en piano. En ook al is het een reis diep in de tijd, toch klinkt de plaat alsof ze onlangs werd opgenomen.

De nummers klinken dan ook tijdloos en fris. De mastering door Collin Jordan laat het talent en het spelplezier sprankelen en zo de plaat getuigen van de vriendschap en kunde van de betrokkenen. Eén nummer kenden we al van op de plaat 'Word Games' uit 1984 en dat is Taoist Tale, over hoe je nooit kan weten wat je lot is. We krijgen hier de oerversie van die song: meer folky en niet zo rijk gearrangeerd, maar minstens even sterk en met heerlijke zangharmonieën.

Het moderne aan de plaat is dat de nummers allemaal op zichzelf kunnen staan. Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat het nooit de bedoeling was om samen een album te vormen. Ze zijn opgenomen over verschillende jaren en zo kan het bestaan dat de reis surrealistisch start met It All Depends Upon The Pleasure Man, maar ook enkele mooie liefdesliedjes bevat zoals Let’s Start Over Again en Song.

Zoals zo typisch is voor die jaren en deze muziekstijl, trakteren Tucker en zijn vrienden ons ook een paar keer op maatschappijkritiek, zoals in het door de Beat Generation geïnspireerde Slide On en Welcome To Mass Media, maar er zit wel altijd wat humor in. Dat blijkt nog het best uit afsluiter Advertisement For Amerika. Komende van een man die de VS zo jong al vaarwel zei, kan je natuurlijk verwachten dat de reclameboodschap niet heel geslaagd is, maar deze verzameling is dat zeker wel.