Thisquietarmy X Away - The Singularity, Phase 1

P572

Kenners kunnen het genre dan wel allerlei benamingen toedichten, voor het gemiddelde lid van ons kerngezin klinkt Thisquietarmy steeds als een op hol geslagen, revanchistisch huishoudtoestel. Na bijna acht maand lockdown hebben wij alvast een diepe sympathie ontwikkeld voor huishoudtoestellen allerhande. Zeker die van het merk Thisquietarmy…

Eric Quach toert ofwel de wereld rond of creëert thuis in Montreal zijn eigen muzikale landschappen. 2020 werd noodgedwongen een vruchtbaar jaar wat dat laatste betreft. In december komt niet alleen een nieuwe plaat uit van zijn project Hypnodrone Ensemble (daarover binnenkort meer), maar ook nieuw werk dat hij inblikte samen met Away, de drummer en enig permanent lid van de Canadese progmetal-legende Voïvod.

Dat pact resulteert in wat je verwacht: machtige sonische drones uit het effectpedalendoolhof van Thisquietarmy, voortgestuwd door het pulserende slagwerk van Michael “Away” Langevin. Er liggen uren aan sessies in de kast en deze ‘The Singularity, Phase 1’ vormt de eerste lading. Of ontlading. Vijfenveertig minuten, vijf songs. Kant A van de plaat is simpelweg Alpha getiteld (opgeknipt in drie binair genummerde tracks 0001, 0010 en 0011), de ommezijde heet voorspelbaar Beta.

Opener Alpha 0000 0001 is een wervelende brok die - mits het juiste volume - elke vezel in je lijf vindt. Ons deed het denken aan de full-band line-up van BARST of aan 'The Body And The Earth', de enige Thisquietarmy-plaat die door een volwaardige band werd ingespeeld. Alpha 0000 0010 haalt even diep adem, maar daarna lijkt Away de dubbele basdrums genadeloos af te ranselen. Aanvankelijk drijvend op een repetitief thema, stuwt ook het derde deel Alpha 0000 0011 naar een soort mediterende apoteose.

Het spannende aan de plaat is dat Quach en Away met gelijke wapens willen strijden. Ook tijdens drieëntwintig minuten Beta wil de gitaar of de drumkit op geen enkel moment de bovenhand krijgen, maar gaan ze samen op zoek naar tegelijk een zo breed en zo diep mogelijke sound. Een beetje het muzikale evenbeeld van de plaats waar twee oceaan majestueus, maar ongemerkt in elkaar vloeien.

Onmisbare plaat voor de fans van het genre. O ja, het bijhorende persberichtje heeft het over "sci-fi drone metal". Toegegeven, dat bekt beter dan "huishoudtoestellenherrie". Waarvoor excuses.

'The Singularity, Phase 1' is uit op het Canadese label P572 en is fysiek te koop via de website of digitaal via bandcamp. Koop je liever lokaal? Dan kun je de plaat tegen de kerstdagen ook vinden bij Consouling Store (wie weet tegen dan weer met een koffie dabei?).