The Young Gods - Data Mirage Tangram
Two Gentlemen
Toegegeven:,ze zijn met opzet even in de schaduw gebleven, de Zwitserse legendarische industrialband The Young Gods. Laten we zeggen dat er toch acht jaar stilte lag tussen de laatste release met bijbehorende tournee en de eerste ep’s die deze tiende studioplaat aankondigden. Een pauze die het trio gebruikt heeft om te evolueren richting epische, felle rock en een kruisbestuiving met progressieve techno.
De kruisbestuiving rock en elektronica blijft dus wel het visitekaartje van deze band. Bewijs? Weet dat zowel improvisatiedrummer Bernard Trontin als minimal producer Christian Vogel een remix uitwerkte voor de aankondigende single Tear Up The Red Sky. Weet dat niemand minder dan Alan Moulder (Depeche Mode, Nine Inch Nails) achter de knoppentafel zat voor deze nieuwe langspeler en dat The Young Gods een kleine Benelux-tour inplande als voorprogramma van onze landgenoten Triggerfinger.
Over die Tear Up The Red Sky dan ... Dit nummer slingert met een epische intro vol futuristische frutselelektronica en knisperbeats en zijn middenstuk met zware industrialgitaren en de galmende stem van Franz Muse nog het meest tussen de nieuwe en de oude Young Gods. Want verder scoort ‘Data Mirage Tangram’ over de grote lijn met zijn zeven tracks grotendeels in het rijk van de zweverige, ijle muziek. Met mooi rollende baslijn, live drums en episch zwevende gitaar klinkt een song als Figure Sans Nom zelfs lichtjes psychedelisch, met heerlijke Franse zang.
Soms lijken The Young Gods helemaal de teugels kwijt en weg te zinken in het eigen experimentele klankrijk. Wat rondtokkelende trommels, een jankende harmonica, gefragmenteerde samples en een galmende woordenzang: meer bevat de ambientsong Moon Above niet. “We’re coming home”, aldus Muse, maar daarvoor moet nog een lange weg door de ruimte afgelegd worden.
De grote monsters komen immers pas echt opdagen aan het einde van deze plaat. Want het exact elf minuten en elf seconden durende All My Skin Standing begint met erg minimale geluiden en fluisterstemmen. Lange tijd tast het de mogelijkheden af in ijle scapes vol tikkende en rondtollende ritmebewegingen. Langzaam maar zeker klimt de track op om pas na een vijftal minuten echt naar voren te treden met zang en (korte) gitaarstoten. En zo pakt deze track meer en meer uit. Noteer overigens dat niemand minder dan techno minimal producers Thomas Brinkmann en Richie “Plastikman” Hawtin mee vorm gaven aan deze imposante compositie!
De plaat eindigt in een heimelijk fluistermoment met Everythem, vol schuifelende geluiden, verre echo’s en met een vaag repetitieve beat. Dit zijn Young Gods zoals ze dik twintig jaar geleden naar voren traden met hun ‘Heaven Deconstruction’ ambientplaat: ingetogen, mysterieus en verwachtingvol.
Een fenomenaal, imposant werk dus, deze tiende release! Niet enkel omwille van de veelzijdigheid en fijne afwerking, maar ook omwille van de vele grote namen die het mee vorm gaven. ‘Data Mirage Tangram’ is een album van The Young Gods anno 2019 en ook eentje die gerust een tiental luisterbeurten verdraagt. Want pas na de derde keer beginnen de vraagtekens zich om te vormen tot uitroeptekens en vallen de puzzelstukjes meer en meer in elkaar.