The xx - I See You

Young Turks

2017 zit nog in de pampers, de eindejaarslijstjes zijn net gemaakt en ‘I See You’ van The xx is het eerste, grote licht in de platenbak van dit jaar. Letterlijk en figuurlijk, want ze klinken lichter, de drie van The xx, opener ook. Ze leven liever, zo lijkt het. Het lijkt wel alsof ze meer zichzelf geworden zijn op deze derde plaat. Een klein tikje popgevoeliger en een klein beetje gelukkiger. 

Het is geen toeval, maar een beslissing die de groepsleden hebben genomen: het drietal zit beter in het vel en dus zeiden ze op een bepaald moment: “Let’s be lighter”, tegen elkaar. Ze mogen en willen gezien worden nu en waar ‘Coexist’ toch vooral een halfslachtige kopie was van het bejubelde debuut, horen we hier voor het eerst een The xx in evolutie. In I Dare You klinkt zelfs de opluchting door. “I’ve been a romantic for so long”, zingt Romy daarin, en eindelijk mag en kan ze het: liefdesliedjes zingen.

Dat wil niet zeggen dat The xx plots oppervlakkig geworden zijn. Ze zullen altijd wel de zwarte zieltjes aantrekken. Maar toch zijn er die momentjes van licht. Het zou bijvoorbeeld zomaar kunnen dat het mooiste liefdesliedje uit 2017 al gemaakt is. Say Something Loving (waarvoor ze Do You Feel It? van The Alessi Brothers nog eens uit de kast haalden) is een prachtig duet over liefde en over verliefd zijn, maar ook over twijfel; over twee mensen die niet meer weten hoe het voelt om verliefd te zijn (“I just don’t remember the thrill of affection”) en ook niet meer weten hoe het voelt om iemand te hebben die verliefd is op hen (“I don’t know / but it doesn’t feel wrong”), maar zich wel heel ok voelen bij die storm van gevoelens. Daarbij valt op hoe Romy en Oliver met opgeheven hoofd zingen – iedereen mag hen horen – en niet meer mompelen met het gezicht naar de grond gericht.

‘I See You’ is de allereerste plaat, die de groep gemaakt heeft, na het solodebuut van Jamie xx en die invloed is er zeker in geslopen. De dansvloeranthems, waarop ook te wenen valt, zijn ook hier terug te vinden, zoals eerste single On Hold al aangaf. Maar het allerbelangrijkste is misschien: The xx zijn niet meer bang; ze zijn niet meer schuchter. Of ze doen tenminste goed alsof. Zoals ze in opener Dangerous zelf zingen: “I’m going to pretend that I’m not scared.”

Eenzelfde, prachtige boodschap klinkt in Brave For You, waarin Romy zich richt tot haar overleden ouders. Het lukt haar om dapper te zijn omdat ze in gedachten iemand heeft die maakt dat ze het kan. “And when I’m scared / I imagine you there / I need to be brave, so I will be brave for you.”

Naast die popgevoeligheid blijft The xx meester in het understatement. Waar Major Lazer onder A Violent Noise een dampende beat had gezet, barst hetzelfde nummer in het universum van The xx nooit helemaal open en zijn er korte stiltes tussen de strofes door. Het nummer staat bijna vier minuten lang op uitbarsten, maar doet het nooit helemaal, want “with every beat comes a violent noise.” En wie The xx van de vorige twee platen mist, kan terecht bij Performance en Test Me, de prachtige afsluiter over de weerbaarheid van vriendschap en liefde die keer op keer kippenvel op je armen tovert.

Op ‘I See You’ barst er voor het eerst een straaltje zonlicht door in het universum van The xx. Niet alleen zit de band hoorbaar beter in het vel (ze schamen zich niet meer om wie ze zijn), ook brengen ze dat plezier over op de luisteraar. We kunnen nu glimlachend over straat lopen terwijl we naar The xx luisteren en het past. Dat is misschien wel het mooiste cadeau dat The xx kon geven.

Op 1 en 2 maart speelt The xx in Vorst Nationaal.