The War On Drugs - Lost In The Dream

Secretly Canadian

Er mag dan al melding gemaakt worden van een band. Volgens Adam Granduciel, de verpersoonlijking van The War On Drugs, is die band een illusie. Ook op ‘Lost In The Dream’ is er weinig veranderd. Hij speelt vooral nog steeds zelf graag met instrumenten en leeft zich uit in het opnemen van muziek.

Wij waren behoorlijk kapot van ‘Slave Ambient’. En eigenlijk zijn we dat nog steeds. Maar met dit ‘Lost In The Dream’ lapt hij hem het opnieuw. Opnieuw weet Granduciel je mee te sleuren in zijn uit ruwe soundscapes opgetrokken songs. Opnieuw verrast hij met een eigenzinnige eightiesproductie. Opnieuw zijn wij fan.

Vooral die productie is iets dat deze keer erg opvalt. En dan met name in songs als Suffering, Burning of het aan – daar heb je hem weer – Bruce Springsteen refererende Eyes To The Wind. Opvallend wel dat het net de tragere nummers zijn, die ons doen denken aan de jarentachtigperiode van bands als Fleetwood Mac. Dat heeft zonder enige twijfel te maken met de klank van de piano, die bijzonder vol klinkt.

Hoogtepunt – en dat was eigenlijk al meteen duidelijk – van een uitstekende plaat is zonder enige twijfel het lange An Ocean In Between The Waves. De drums zetten het in gang en worden uitgebreid met bas terwijl ondertussen de gitaar al zijn nerveuze, sidderende werk doet. Dat duurt zowat twee minuten waarna het nummer uit dat zelf opgelegde keurslijf barst, Granduciel zich niet meer kan beheersen en er meteen ook maar de nodige kreten doorheen gooit. De gitaar mag nu zijn eigen weg zoeken. Het resultaat is hemels.

Granduciel weet van elk liedje een parel te maken. Eentje waar je soms voor moet duiken tot op respectabele dieptes, maar telkens weer blijkt dat de moeite te lonen. Dat geldt voor opener Under The Pressure, dat met een fantasietje begint en eigenlijk al meteen aantoont dat The War On Drugs nog steeds The War On Drugs is, tot mysterieuze afsluiter In Reverse, dat aanvangt met Granduciel, die zijn teksten bijna vertelt alsof het overpeinzingen zijn van een oude man, op het randje van de dood. Of van het leven, zo u wil. Geen nood, uiteindelijk wordt er ook nog gezongen.

The War On Drugs kan het nog steeds. Het heeft wat tijd in beslag genomen voor wij overtuigd waren, maar uiteindelijk komt ook de derde plaat van deze band in onze lijstje van all-time-favorieten terecht. Dat staat nu al vast.