The Sore Losers - Gracias Señor

Caroline Records

Pen het neer: 'Gracias Señor' is de plaat waar The Sore Losers het met bier bevlekt marcelleke inruilden voor een kleurrijk, bloempjeshemdje waar een bos haar uitpuilt. Ofwel: Jan Straetemans en co weten de o zo ruige uitbarstingen in te tomen en in een fris jasje te proppen. ’t Is de moeite, jongens.

 

Je hoeft je geen zorgen te maken: The Sore Losers klinken nog even fantastisch als op de overstuurde, gortige plaat ‘Skydogs’. Ze ruilden gewoon de halve liters Cara in voor een frisse mojito. Om maar te zeggen: de Limburgse heren klinken anders, maar daarom niet minder goed. Al vanaf A Little More hebben we het gevoel dat we ons op één of ander Hawaïaans strand bevinden, wegdromend onder de brandende zon en met de voeten in de zee.

Toch is 'Gracias Señor' allesbehalve slaapverwekkend. Het geheel klinkt fris en fruitig, maar weet ook een pittige nasmaak achter te laten. Luister maar eens naar die netelige gitaarriff in All In A Day’s Work, die je je bijna doet verslikken in je cocktail. Of Little Baby (Dough Boy), dat zo hoekig en scherp is als een stoeprand en waar je in volle vaart met je kleine teen tegenaan ramt.

Duidelijk is wel dat de plaat de dansnummers niet schuwt. Zo heeft Dark Ride een bijna onweerstaanbare discogroove en is Anything Happens heerlijk opzwepend, als één van de betere rock-’n-rollnummers uit de seventies. Maar ook de eerder bedaarde nummers (Eyes On The Prize, Where Are You?) zijn, tegen onze verwachting in, van voortreffelijke kwaliteit. Die laatste zou bijna zelfs kunnen doorgaan voor een single van Aerosmith.

En dan zijn er nog Denim On Denim (over jeanspakken en mannen die het niet kunnen krijgen bij een vrouw) en I’ll Be Back; twee nogal vergankelijke nummers. Niet dat ze slecht klinken, maar de heren weten je bij beide nummers gewoon niet bij de strot te grijpen.

Afijn, het is even wennen aan de nieuwe sound, maar al bij al hebben die Limburgers alweer een puik album neergezet. Met 'Gracias Señor' toonden The Sore Losers dat ze meer zijn dan schurende rock. Ze durven te experimenteren en dat maakt hen zo vernieuwend en verfrissend. Tof!