The Slow Show - Still Life

Pias Records

Drie jaar na ‘Lust And Learn’ keert The Slow Show terug met vierde album ‘Still Life’. Weinig zelfs verwaarloosbare wijzigingen, maar wat goed was blijft goed en The Slow Show voert dat als vanouds met finesse uit. 

De titel van het album is een verwijzing naar de coronapandemie en het stilleven dat daaruit voortvloeide. Voor de band betekende dit het uitstellen en verplaatsen van de tour rond het album ‘Lust And Learn’, waardoor die uiteindelijk overging in de releasetour van dit album. De show in De Roma werd tot vier keer toe verplaatst en staat nu eind augustus gepland. 

Een cruciale rol in het geluid van de band is de diepe bariton van zanger Rob Goodwin. Reeds in openingsnummer Mountainbatten neemt diens zachte en diepe parlando je mee. Maar uiteraard is The Slow Show meer dan Goodwin alleen: de muziek en de arrangementen zijn minstens even fundamenteel. In Breathe trekt dat arrangement de aandacht volledig naar zich toe. Zanger Goodwin laat eerder sporadisch van zich horen en het volume gaat naar beneden als was het een perfect in elkaar passende puzzel. 

Daarnaast zijn ook de blazers weer terug in hun rol van hartelijke sluier over de songs. Zo zorgt de sierlijke trompetsolo in Slippin’ voor extra melancholie en leidt diezelfde trompet ons in de outro van Weightless zachtjes naar de uitgang. 

De song van het album is wat ons betreft Anybody Else Inside. Een rijk en warm nummer met opzwepende opbouw dat de voet zo naast semi-klassiekers als Bloodline en Dresden kan zetten. 

Zoals eerder gezegd is finesse het sleutelwoord bij The Slow Show. Geen grote gebaren, maar liedjes die in al hun gelaagdheid perfect het doel bereiken. En dat geldt ook voor ‘Still Life’. Het geluid van de band is uitermate herkenbaar; Het overvalt je zelden, maar besluipt je zachtjes en haakt zich onverwumbaar vast.