The Sherlocks - Live For The Moment

Infectious Music Ltd.

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 13.0px 0.0px; font: 13.0px Verdana}

Live For The Moment

“Ik denk dat we de pioniers van gitaarmuziek kunnen worden.” Kiaran Crook, frontman van The Sherlocks, zat niet verlegen om een straffe uitspraak meer of minder in zijn interview met de NME. Fast-forward naar enkele maanden later, wanneer we het debuutalbum door de autospeakers laten knallen. In plaats van gitaarmuziek, die nieuwe wateren betreedt, horen we muziek die gretig leentjebuur speelt en vooral persoonlijkheid mist.

Neem het openingsnummer Will you be there?. Stadionrock met een riff die heel graag bad ass zou willen zijn, maar het net daarom niet is. Daarvoor is de sound te afgelikt. Jammer, want aan energie ontbreekt het de band zeker niet. De drums en bas rollen lekker voort en Crook heeft een krachtige stem die bij momenten wat doet denken aan die van Harry McVeigh van White Lies.

Waar zit het probleem precies? Naar onze mening in het feit dat je aan alles hoort dat The Sherlocks met elk nummer mikken op een anthem. De refreinen zijn platjes, zitten vol oh-oh-oh’s en wanneer ze toch tekst zingen, klinkt die alsof hij geschreven is door een veertigjarige songwriter die zich probeert in te leven in de wereld van hedendaagse jongeren zonder ooit concreet te worden. Of wat dacht u van “Live for the moment / You never know what’s coming 'round the corner”? Inderdaad, meer horoscoop dan songtekst. Dan horen we liever hoe Alex Turner, één van de grote voorbeelden van de band, de puberteit neerzet op het debuutalbum van Arctic Monkeys: awkward situaties, onvervulde verlangens en vooral scherpe observaties.

En toch zit er potentieel in de groep. Dat hoor je aan de ballad Turn The clock. Die baadt in een melancholische sfeer dankzij een klassevol strijkersarrangement en een goed geplaatste mondharmonica. Op zulke momenten hoor je een groep die met oog voor detail te werk gaat.

Nu nog songs schrijven met meer weerhaakjes en op zoek gaan naar een eigen sound. Want momenteel voelen we niet de noodzaak om dit album nog eens op te zetten.

4 september 2017
Mattijs Deraedt