The Green Kingdom - Solaria

Sound In Silence

U had natuurlijk al ontdekt dat “droom” en “drone” wel heel erg op elkaar lijken. En dat we met dat laatste niet van die belachelijke telegeleide vliegtuigjes bedoelen waarmee mensen zich plots vogels wanen, maar wel van die eindeloos uitgesponnen noten van gitaar of synth die als sfeervolle invulling dienen van een doezelige ambientepisode. Die tijd en ruimte overstijgen. De traagheid der dingen. Die in een fantasiewereld een eigen verhaal vertellen. Uw verteller van vandaag is Michael Cottone aka The Green Kingdom.

En het is een verhaal van hoop, warmte en melancholie, netjes verdeeld over acht hoofdstukken, samen goed voor veertig minuten heerlijkheid. In een gelimiteerde oplage zijn het typische, zelfgemaakte Sound In Silence-artwork van een veelkleurig tropisch regenwoud en de tropische titel ‘Solaria’: alvast fijne voorboden. Geluidsbouwer The Green Kingdom heeft zich gespecialiseerd in de dunne raaklijn tussen soundscape en structuur, met melodie als voornaamste uitgangspunt. In opener Atmosphere 1 goed voor een lange doezeltoon die langzaam omwentelt en waarin hoge fonkelaccenten doorschijnen. In afsluiter Atmosphere 2 goed voor zacht deinende en echoënde tokkelsnaren die een soort van feeëriek rondedansje maken.

Daartussen flikkert, fonkelt en doezelt ‘Solaria’ een heel eind weg. Van een dubbend en echoënd Arc met warme, akoestische gitaargolven tot van die voorzichtige sculpturen met drienotige flangersnaren en zacht schuivende breakbeats als Landform – een beetje richting shoegaze-beneveling - en allemaal met dezelfde liefde voor klank en melodie.

In elk geval klinkt 'Solaria' heerlijk rijk en vol. Geen ambientminimalisme, maar een plaat vol glijdende melodieën en fonkelende effecten waarin piano, synthesizer, gitaar en een zeldzame beat een amorf geheel vormen. Een album waarvan je enkel maar gelukkig kan worden. Mooi en divers. Om te leven en beleven.