The Burning Hell - Ghost Palace

You've Changed Records

Ongetwijfeld zijn er blackmetalbands, die het jammer vinden dat de bandnaam The Burning Hell al weggekaapt is. Verzin er zo'n indrukwekkend bliksemschichtlogo bij en je zit gebeiteld. Maar black metal is niet echt iets dat bij dit project hoort, ook al durven ze wel breed te gaan.

Een paar jaar geleden waren wij uiterst gecharmeerd door The Burning Hell, die met 'Garbage Island' de overstap naar het oude continent wilden maken. Vooral de Duitstalige landen leken overtuigd, want het gezelschap deed onlangs nog een tour door Europa, waarbij Duitsland vier keer en Oostenrijk nog eens twee keer aan de beurt kwam. De lage landen werden jammer genoeg overgeslagen. Er is trouwens reden genoeg om de baan op te gaan, want er is dat nieuwe album. Het duo Mathias Kom en Ariel Sharratt heeft inmiddels versterking gekregen van (vaste) producer Jake Nicoll en Maria Peddle, die beiden behalve mee te hebben gewerkt aan de songs, dus ook in de band werden opgenomen.

En opnieuw waren wij eigenlijk instant-verkocht voor dit kleinood. Dat heeft te maken met de humor, die in de songs verstopt zit, maar tegelijk ook van het geheel uitstraalt. Al op de eerste bladzijde van het boekje krijg je te lezen dat “Orson Welles, the capricorn and crew of the Apollo 10 mission, and a selection of the greatest birds of Australia” (dat laatste uiteraard voor Birds Of Australia) mee hebben gezorgd voor de backing vocals. Maar ook in een song als opener Celebrities In Cemeteries weerklinkt milde zelfspot.

Dan hebben we het nog niet eens over de “namedropping”, waaraan de band zich ongegeneerd schuldig maakt. We hebben het even voor u nageteld: zestien keer wordt er naar andere bands verwezen, gaande van Deep Purple over The Ramones tot Morrissey. En dan skippen we voor het gemak alle andere al dan niet dik er bovenop liggende verwijzingen naar film, architectuur, enz. 'Ghost Palace' wordt op die manier een ontdekkingstocht an sich.

Maar er is in de eerste plaat uiteraard ook de muziek. Jawel, de referentie aan de vroege Squeeze, die we bij de vorige plaat al bovenhaalden, is er nog steeds. En ook The Magnetic Fields (vanwege de humor, maar ook vanwege de stem van Mathias Kom) loeren wel eens om de hoek. Maar tegelijk blijft dit een unieke band. Dat staat als een paal boven water. Geniet dus van de tongue-in-cheek-humor van Celebrities In Cemeteries, het ietwat opgefokte My Home Planet (The Beautiful South lijkt hier nooit ver weg), de latin-achtige vibe (inclusief fantastisch baswerk) van Brazil Nuts And Blue Curacao, het ELO-ten-tijde-van-'Time'-gevoel van Luna FM, de eenzaamheid van de ukelele in What Does It Do And How Does It Work, de grappige, bijna kinderlijke synths in Bottle Of Chianti, Cheese And Charcuterie Board, en ga zo maar door. Het houdt gewoon niet op.

Wie weet maakt The Burning Hell ooit nog een blackmetalplaat. Of iets dat daarmee de draak steekt. We zien er hen gerust toe in staat. Maar tot zolang blijven wij nog genieten van 'Ghost Palace'.