The Black Angels - Death Song

Partisan Records

De ingrediënten voor de nieuwe plaat van The Black Angels zijn eigenlijk onveranderd: psychrock blijft het hoofdbestanddeel, de hoes is (zoals altijd) oneindig mooi en de verwijzingen naar The Velvet Underground zijn er nog steeds. En het smaakt nog steeds even goed of zelfs beter.

Als je ‘Death Song’ als titel voor je plaat neemt, dan vraag je er gewoon om. Zet de bandnaam en de plaattitel achter elkaar en je krijgt meteen een nummer van The Velvet Underground. Dan is dat deel van het mysterie alvast opgelost. The Black Angels hebben hun bewondering voor VU trouwens nooit onder stoelen of banken gestoken; zie ook het logo van de band.

Maar The Black Angels zijn veel meer dan dat. Of dat zijn ze toch geleidelijk aan geworden. Op dit ‘Death Song’ staan alvast een resem songs, waar wij met plezier van smullen (en blijven smullen). En dat begint al meteen met de opener Currency, waarmee de band de nodige maatschappijkritiek uit: “Print and print the money that you spend / Spend and spend the money that you print then”. De bijhorende riff doet de rest.

Vaste waarden zijn nog steeds de specifieke stemmen, die vaak in laagjes worden gestapeld om nog meer indruk te maken naast de psychedelische aan 13th Floor Elevators verwante gitaren. En dat indruk maken lukt. In Comanche Moon wordt dat nog eens ondersteund door een intro als een voorhamer. Ook niet te versmaden: de stevige ritmesectie, waarmee een Hunt Me Down aanvangt. Datzelfde scenario wordt de hele plaat aangehouden, maar waar dat op de vorige albums wel eens eentonig kon worden, is hier gezorgd voor de nodige afwisseling.

Uitzondering op de massieve sound is afsluiter Life Song, dat atypisch ingetogen klinkt en net daardoor weer aan impact wint. De wanhopig klinkende zang wordt perfect aangevuld door de trage, bijna mistroostige muziek met de toetsen van Kyle Hunt als basis waarover spaarzame en uitgestrekte gitaren zich uitspreiden. Het resultaat heeft iets desolaats, waardoor de titel van de song wordt tegengesproken. “How can I explain / That I'm dying to get / I'm dying, I'm dying / I'm dying to say / I owe you, I'll see you on the other side”, lijkt dan eerder de plaattitel te onderstrepen.

Maar u hoort ons verder niet klagen. The Black Angels hebben opnieuw een puike plaat gemaakt, waarvan het nog wel even nagenieten is.