The BellRays - Heavy Steady Go!

Sweet Gee Records

The BellRays (of The Bellrays) is een Amerikaanse band die rock en punk (de muziek) combineert met soul (de zang). De band bestaat al sinds 1990 en heeft een karrevracht aan songs uitgebracht. Het tiende album luistert naar de naam ‘Heavy Steady Go!’ en is meteen een goede reden om de band nog eens in de schijnwerpers te zetten. Zangeres Lisa Kekaula ken je misschien van de wereldhit Good Luck van Basement Jaxx, maar dat nummer heeft, behalve dan die geweldige stem ,weinig uitstaans met The BellRays.

We leerden de band kennen op het intussen ter ziele gegaan Roadkill Festival, waar de band een goede tien jaar geleden al geboekt werd. Ze waren toen zonder twijfel de vreemde eend in de bijt, maar voelden zich desondanks als een vis in dat rock-'n-rollwater. Het geeft meteen goed weer hoe The BellRays functioneren: zij willen de touwtjes in handen houden en doen enkel wat ze leuk vinden.  Na wat aangemodder met verschillende labels, hebben ze zelf een label opgezet, waar ze uiteraard de eigen producties op uitbrengen.

Onder het motto “Punk is the preacher, blues is the teacher”, draait de band al bijna vijfendertig jaar rond. Het gaat bij The BellRays nooit om het bedenken van een "geluid" of om het passen binnen een bepaald genre. Het draait eerder om de om de energie, die de muziek zo onweerstaanbaar maakt. En op ‘Heavy Steady Go!’ is het hun goed gelukt om die op plaat te zetten.  

Natuurlijk moet je een band, die al zo lange tijd bezig is, geen smoelen meer leren trekken. Opener I Fall Down zet meteen de toon: ronkende gitaren en de volle soulstem van Lisa. In Hard Drive gaat de gitaar zo mogelijk nog een standje hoger, maar Lisa is niet uit haar lood te slaan. Het is dan ook een dame met de nodige pit.

Maar dat wil nog niet zeggen dat het allemaal eenheidsworst is. Kekaula heeft zo’n flexible stem dat ze nagenoeg op ieder muziekje, dat de muzikanten haar voorschotelen, kan inpikken. Zo is California een lekkere hippiedeun, is Down On My Knees zowaar een boogie-woogie en heeft Whatever Turns You On een heerlijke hiphopvibe. En als de dame in Wolf's Sun begint te huilen als een wolf, kan het helemaal niet meer stuk. 

Zonde wel dat één van de betere nummers van The BellRays enkel op de digitale versie te vinden is en niet op cd of vinyl. De powerballade True Love Travels On A Gravel Road is daar een echt gemis, alleen al vanwege de titel. En hier komt de  volledige klankkleur van de frontvrouw perfect tot zijn recht. Hopelijk volgt er vroeg of laat nog een singleversie of video. Ondertussen blijven we genieten van dit wonderbaarlijke album. 

The BellRays hoeven niets meer te bewijzen, maar leveren toch een pracht van een album af, dat vol staat met muzikale hoogstandjes. De band is ondertussen in Europa op tour en live is de band nog straffer dan op plaat. Daarvoor kan je onder meer terecht in 't Beest in Goes, want ons land wordt zonder pardon overgeslagen.