Teethe - Magic Of The Sale

Winspear

Als wij zo'n dingen als “FFO” (For Fans Of) of “RIYL” (Read If You Like) zien, zijn wij altijd achterdochtig. Al te vaak zijn we daarin bedrogen uitgekomen. Ook bij de RIYL van deze plaat van Teethe hebben we onze bedenkingen, hoewel er toch ook wel iets voor te vinden is.

Waar je ook kijkt, slowcore is een term die in geen enkele van de omschrijvingen van Teethe ontbreekt. Low, Sigur Ros, Grandaddy, Slint, MJ Lenderman, Bedhead, Sparklehorse, Pinback, ze worden allemaal genoemd als referenties. Waar wij dat bij sommigen van die bands wel zien zitten, zijn er ook waar we ons vragen bij stellen. Maar misschien ziet u dat anders. Vooral die laatste is van toepassing, als u het ons dan toch vraagt. In een nummer als Anywhere is de band rond Rob Crowe niet zo heel veraf. Maar elders (bij Matching Durags bijvoorbeeld) klopt dat weer helemaal niet. En bij Push You Forever denken wij dan pakweg aan Spain.

Maar laten we beginnen met de band even voor te stellen. Teethe, dat zijn vier songschrijvers met elk een verleden in andere bands, die ons niet al te veel zeggen. Dead Sullivan, Mah Kee Oh en Crisman kregen aan deze kant van de oceaan weinig weerklank. Boone Patrello, Grahm Robinson, Madeline Dowd en Jordan Garrett speelden afwisselend solo of met elkaar in allerlei projecten, die uiteindelijk dus uitmondden in Teethe. In 2020 nam de band een titelloos album op, dat slowcore wel heel letterlijk nam en daardoor een beetje verzandde in eentonigheid.

Met 'Magic Of The Sale' zijn ze aan een opvolger toe. En deze keer lijken de vier songschrijvers er wel in geslaagd te zijn om behoorlijk uiteenlopende songs te schrijven voor deze plaat. Waar de opener Tires & Bookmarks nog aansluit bij het debuut, geeft het titelnummer een heel andere indruk. Daar zit gewoon meer schwung in. Doordat de songs allemaal vrij kort zijn, passen er ook veertien exemplaren op een langspeler, waardoor opnieuw die diversiteit wordt gewaarborgd.

Mooi bij Teethe is vooral de zang, die perfect aansluit bij de ingetogen muziek en zo een unieke sfeer teweegbrengt. Soms is het Patrello die het voortouw neemt, dan weer is het Dowd die de hoogste toon voert. Steeds levert het een uniek gegeven op, dat zorgt voor een bad van melancholie om je in onder te dompelen. En daarvoor zijn niet altijd veel woorden nodig. In Iron Wine worden die bijvoorbeeld beperkt tot het hoogst noodzakelijke.

Misschien waren het wel de gastmuzikanten, die ervoor zorgden dat deze plaat de wending nam, die ze uiteindelijk kreeg. Onder meer Xandy Chelmis (Wednesday, MJ Lenderman), Charlie Martin (Hovvdy), Logan Hornyak (Melaina Kol) droegen een steentje bij aan dit werkstuk. Maar het blijft wel duidelijk Teethe en dat is ook een verdienste.

Dus deze plaat is gewoon FFO de betere muziek.