Sweeney - Stay For The Sorrow

Sound In Silence

Stay For The Sorrow

We blijven je genadeloos om de oren slaan met handgemaakte releases van het Griekse ambientlabel Sound In Silence. Tot je beslist om je oor er eens naast te leggen! En dat doen we ditmaal met Australisch sfeermaker, multimediagenie, filmcomponist en theatermaker Jason Sweeney. Vorig jaar nog goed voor een onwezenlijke en mysterieuze plaat vol dark-noir-nachttaferelen, ‘Misery Peaks’. Dit jaar met een al even weinig optimistisch klinkende titel ‘Stay For The Sorrow’.

Vrij uniek voor platen van dit undergroundlabel: op dit album krijg je veel zang. Songs met sfeer dus en niet sfeer met wat songgehalte. In tien holle, stevig neerdrukkende liedjes in een mix van piano, schuifelbeats, synthesizerlagen en neoklassieke piano- of strijkerspartijen. Liedjes die ook vooral dienen als smaakmaker in een productietechnische finesse vol duistere gloed, galm en fritseldetails. Zaken die erg goed pakken bij de vibrerende, Tindersticks-achtige stem en weemoedige teksten als: “Say, my son / Come back to your house”, waarbij je meteen een heel verhaal kan verzinnen.

Weet wel dat, wanneer Sweeney in soberheid lijkt te keren met spaarzame teksten en een repetitief stukje orgel, je ook nu weer best de volumeknop opendraait. Want achter ogenschijnlijke eenvoud schuilt een productietechnische spitsvondigheid die geluiden van een extra compacte, beklemmende sfeer voorziet, die voorzichtig transformeren of wegdraaien. En die bijvoorbeeld goed blenden met de melancholie van een donkerblauw kronkelende saxofoon. Alles in dienst van het gevoel.

En dat gevoel is zeker niet optimistisch. Met songtitels als Anxiety, I Will Be Replaced of The Break Up. Inderdaad: depressief, neerdrukkend, desolaat, broos. “Years go by / Years go by / Years go by.” Zonder enig lichtpuntje en met een traag wandelend, donker toetsmotief. Gelukkig krijg je af en toe nog een flard muzikale lieftalligheid in een ballad op akoestische gitaar, piano en ontdubbelde galmzang als Anxiety. Tears For Fears iemand?

Voor deze release durven we het ambient-etiketje dus eens even te verscheuren. Sweeney heeft bij deze een erg beklijvende plaat gemaakt. Eentje waarin de wanhoop van isolatie, lockdown, lange en donkere winterdagen en eenzaamheid er vingerdik op liggen. Niet om je mee te sleuren in verval, maar als je jezelf eventjes in muzikale miserie wenst te wentelen, is dit de manier.

5 april 2022
Johan Giglot