Stefaan Tubex - Ego

Eigen beheer

Ego

Veel mensen halen hun neus op, als het over Nederlandstalige muziek gaat. Er valt nochtans heel wat moois te ontdekken, als je wat verder kijkt dan je neus lang is. Stefaan Tubex koos, na een debuutplaat in het Engels, voor zijn moertaal op tweede worp ‘Ego’. En dat levert een verrassend mooi popalbum op.

 

Bij debuutplaat ‘Songs For The Bookshelf’ in 2016 pakte Stefaan Tubex het bijzonder groots aan met naast de muziek ook een verhalen- en een dichtbundel. Voor ‘Ego’ werd volledig op de muziek gefocust. De plaattitel en het ontwerp werden bewust kort en krachtig gehouden, omdat dat artwork toch meestal in miniatuurversie gezien wordt en op die manier zowel de titel als het ontwerp overeind blijven. De titel komt van producer Robin Aerts (Het Zesde Metaal). Hij vond dat de plaat vloeiend en bijna egoloos tot stand was gekomen.

Het vloeiende zat hem vooral in de organische manier van opnemen waarbij het livegroepsgevoel zo dicht mogelijk en met zo weinig mogelijk overdubs werd benaderd. De opnames gebeurden in de thuisstudio van Nicolas Rombouts die ook de baspartijen voor zijn rekening nam. Daarnaast bestond de band, naast Tubex uiteraard, uit Geert Hellings op gitaar, Maarten Moesen op drums en Sarah Budts (zang).

Openingssong en single Waas is ook het allereerste nummer dat Tubex in het Nederlands schreef. Ondanks de duisternis die over de tekst hangt, zorgt de bescheiden melodielijn van de gitaar ervoor dat de song een zekere lichtheid met zich meedraagt. Ook Barricaden lijkt rustig naar het einde te kabbelen, maar krijgt toch nog een verbeten staartje. Geen idee waarom, maar de vergelijking met Douglas Firs drong zich hier voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, op.

Onbereikbaar is een poppy song over de ondoorgrondelijkheid van de liefde. Het meest uptempo en rockende nummer is waarschijnlijk Uitweg. De geesten van Nederrockers als Vos en Thé Lau dwalen doorheen dat lied. Fragiel, gebaseerd op het boek ‘Ontferm U’ van Wannes Cappelle, is zoals de titel het zelf zegt een uiterst breekbare song over het al dan niet maken van de juiste keuze en de vraag wat de juiste keuze dan wel mag zijn. In hetzelfde schuitje zit het uiterst ingetogen, maar sterke strijdlied Samen Alleen.

Slotnummer Weeral Ik is zowat het meest pure van de plaat. Bij aanvang hoor je het vastnemen van de gitaar, en meer dan een stem en die gitaar is niet nodig om tekstflarden als “Ik wil niet dat je nu gaat / Ik wil dat je blijft / Niet dat je het zou doen voor mij / hoezeer me dat ook spijt”, of “Kom hier en hou me vast / Ik zie je graag / al zeg ik het alleen als het me past”, maximaal te laten binnenkomen.

Het doel van Stefaan Tubex was om van  ‘Ego’ een popalbum te maken dat tegelijkertijd opgewerkt en melancholisch aanvoelde. Missie geslaagd! En dat Nederlands, dat past hem als gegoten.

9 januari 2019
Patrick Blomme