STADT - Escalators

Fons Records

Na hun interessante debuutplaat ‘Kind Of Diversion’ dropt STADT met ‘Escalators’ een tweede album. Eentje waarvoor in de perstekst allerhande vergezochte woorden op een hoop gesmeten worden, maar waarvan wij gewoon kunnen zeggen dat het een dijk van een plaat is. To the point, maar minstens even boeiend als merkwaardig dan zijn voorganger.

STADT bestaat uit het viertal rasmuzikanten: Fulco Ottervanger, Frederik Segers, Joris Cool en Simon Segers, met Gent als thuisbasis. Daar waar ‘Kind Of Diversion’ nog vrolijk alle richtingen uitging, werd op ‘Escalators’ voor een meer gestroomlijnde uitkomst gekozen. Het resultaat is een stevige psychedelische pop-rock trip waarop synths, orgels en dynamische gitaarpartijen het voortouw nemen en dit alles overgoten met de markante en doortastende stem van zanger Fulco Ottervanger.

De titelsong is niet echt representatief voor het album, maar daarom geen overbodige of minderwaardige brok muziek. Met erg trage, repetitieve en eerder duistere ritmes en begeleiding slaagt de band er in om toch niet te gaan vervelen, maar zich zelfs als een ware hypnotiseur in je brein te nestelen.

Vooruitgeschoven single Aching Not To Call begint met een bizarre funky groove die ons onmiddellijk aan STUFF. doet denken. De dwarse structuur van de song waarbij elke muzikant vierkant zijn zin lijkt te doen draait echter toch op een bijzondere manier zeer goed uit.

Tweede single Catch Or Fall heeft, naast een dikke laag reverb, een erg meeslepende sixties popsound en we droppen daar dan automatisch namen als The Beach Boys en The Beatles bij. Ook hier moet je goed luisteren om alle subtiele details op te pikken.

In The Picture Came worden we meegenomen op een melodieuze dromerige trip, maar voelen we de song ingetogen openbloeien tot een melodieuze stevige popsong.

Er wordt even serieus gas teruggenomen in Horizon. In deze breekbare song ligt de focus volledig op zanger Ottervanger. Het contrast tussen de bijna declamerende strofes en het in falset gezongen refrein zorgt voor een wondermooi effect en bewijst de veelzijdigheid van de man, maar ook de subtiele klasse van zijn band die zich hier op de achtergrond zeer geraffineerd uiterst verdienstelijk maakt.

Het gaspedaal wordt weer goed ingedruk bij het heerlijke uptempo Be Aware. De synths, gitaarriffs en drumslagen vliegen ons om de oren en vormen samen een heerlijke en quasi perfecte popsong.

De boel afsluiten doen de heren met Public Man. De song lijkt bij aanvang weinig bijzonders, maar dat is buiten de geleidelijk binnenkomende synths gerekend. Wanneer deze op volledige sterkte zijn, geven ze de song een eerder koele, elektronische ondertoon. De zang en overige begeleiding zorgen echter voor een mooi evenwicht.

‘Escalators’ is een gelaagde plaat geworden die zich bij elke luisterbeurt meer en meer prijsgeeft en waarvan de songs op de meest verrassende momenten in je opkomen. Laat ze maar doen. We zitten nog lang niet op de kern van alle nummers. Lagen zat…