SPREEJ - TFOH

Fake Records

SPREEJ is terug en dat zullen we geweten hebben. Op zijn ep 'TFOH' zet de Gentse rapper alle titels veiligheidshalve in kapitalen. Wel terecht, maar niet echt nodig, want de tracks vallen op zich wel voldoende op.

Hij zal het misschien zelf niet graag lezen, maar we kennen SPREEJ – toen nog Spreej – natuurlijk nog als de jonge rapper die bijna tien jaar geleden pophits als Herinner Mij schreef, aan de zijde van Safi. De twee gingen uiteen en het bleef jarenlang stil rond Christophe Caboche. Tot hij een paar maanden geleden weer van zich liet horen met LOSTBOYDEMIGOD.

Een pretentieuze titel, maar de sound van die single was even verrassend als het nieuws van de terugkeer zelf. Het nummer werd meteen goed ontvangen in de scene en dat geldt overigens ook voor SPREEJ zelf. De cameo's van enkele Vlaamse masters in de clip en zijn contract bij het gevierde Fake-label tilden de street credibility van de boy uit "Nouveau Gand" instant naar een ongeziene hoogte.

Terwijl het momenteel één en al mumble-rap is wat de klok slaat, slaagt SPREEJ er toch in om zich in die massa te onderscheiden. Bij LOSTBOYDEMIGOD is het vooral die heerlijke Lavito-beat met de rollende baslijn die het hem doet, maar de opmerkelijke flow past daar perfect op en mag er zeker ook wezen.

Aan een grote boodschap in zijn teksten hoef je je niet te verwachten; het is de rapper duidelijk vooral om de klanken te doen: "Beetje a-s-m-r voor die uh eh eh". De lyrics zijn bij momenten zelfs amper te verstaan, maar er zitten zeker leukigheidjes tussen: zowel Mr. Bean, Shere Khan en Baloe als die goeie ouwe Apu Nahasapeemapetilon passeren in zijn trip down memory lane.

De Gentenaar mengt moeiteloos Nederlands, Frans, Engels en ook nog een eigen taaltje in zijn rhymes en doet dat ook in de andere tracks op 'TFOH'. Die titel is trouwens geen afkorting, maar één van die typische klanken waarmee hij zijn woorden dikwijls kracht bijzet.

BEEP BEEP – met bijhorende autogeluidjes – is een dialoog tussen de fans en hemzelf. De song kan doorgaan voor een echte comebacktrack, waarin hij zijn nieuwe zelf voorstelt aan het publiek. "Is de devil Cruella De Vil, dan ben ik een dalmatiërhond / En is de negative energy real, lach ik terug en draai ik het om". Op het einde krijgen we er nog een verrassende gitaarsolo bovenop. Horen we hier de hand van Johannes Verschaeve (The Van Jets), die hem bij deze ep muzikaal weer op de rails op zette?

Ook op E40 – ft. BERRY – valt de sterke productie meteen op met geluiden die van links naar rechts zoeven, als waren het auto's die van Gent naar Brussel voorbijrazen. BLAAS is het Vlaamse alternatief op Dirt Off Your Shoulder: "Zie ik vuil op m'n schouders, blaas". De track blijft langer dan een minuut rustig kabbelen, maar barst ineens los, wanneer de beat plots dropt en SPREEJ zich opwindt.

PETITS GAMINS is opnieuw een knipoog naar zijn jeugd, waarbij ook JAY MNG aan de lopende band referenties afvuurt. Dit nummer klinkt behoorlijk hectisch en zenuwachtig door de snelle elektronische geluidjes om dan heel abrupt en op een onverwacht moment te stoppen. Als we er eentje van de zes skippen, dan is het deze.

Op afsluiter WAAROM DOEDET? doet de rapper nog aan wat zelfreflectie en verplaatst hij zich in de gedachten van de kritische toehoorder: "Vertel 't me, heeft hij dikke bars of klinkt hij 't zelfde? / Heeft hij iets te zeggen of moe 'k hem helpen?" Een leuke insteek, al valt hij hiermee al wat in herhaling en dat op amper een handvol tracks.

Heeft hij iets te zeggen? Inhoudelijk is SPREEJ allerminst een hoogvlieger, hoewel zijn raps in zekere zin zeker intelligent te noemen zijn. Hij verdient dan ook zonder meer zijn plaats in de huidige, drukbevolkte hiphopscene en wel door zijn originele flow en de magistrale beats. TFOH!

SPREEJ zou zijn ep op 25 maart live voorstellen in de Charlatan in Gent, maar dat concert is om gekende redenen uitgesteld.