Spilar - Vandaag En Alle Dagen
Trad Records
Folkrock? Dat subgenre dat halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw al jingelend en jangelend de brug sloeg tussen de soms wat prekerige songs van hoofdzakelijk in slordige corduroybroeken geklede folkies en de ritmische, maar vaak kinderlijk simpele liedjes van in strakke en ook gekke pakjes gestoken beatgroepjes. The Byrds claimden worldwide het vaderschap. In het kleine Nederland en het nog kleinere België was de situatie voor Nederlandstalige bands financieel haast onhaalbaar. Groepjes als Pendulum, Fungus en vooral Magenta probeerden het raakpunt tussen rock, een zinnige tekst en een eigentijdse uitstraling te vinden maar raakten nooit op een economisch voldoende veilige plek om het leven te weiden aan het genre.
Daar dachten wij aan toen we - met veel nostalgisch genoegen moesten we vaststellen – de nieuwe plaat van Spilar ‘Vandaag En Alle Dagen’ op een regenachtige namiddag ontdekten. Dit jonge vijftal is nog aan het zoeken. Je hoort het goed. Maar ze zoeken niet als een kip zonder kop. Ze hebben een routing, een doel dat ze willen bereiken. En in essentie ligt dat niet ver van waar The Byrds, Steeleye Span of - in recentere tijden - Fleet Foxes en Mumford & Sons ooit langkwamen.
Spilar komt niet zomaar uit de lucht vallen. Verliefd En Verdwaald, een vertaling van Richard Thompsons Waltzing’s For Dreamers, zou zomaar op een plaat van Het Zesde Metaal kunnen terechtgekomen zijn. Dialect, parlando, instrumentatie, de invloed is onmiskenbaar. Trouwens, er zit wel meer vertaalwerk in dit album, naast enkele eigen composities van de band. Het illustreert hun intelligente aanpak: goed luisteren naar je voorbeelden en van daaruit verder zoeken naar een eigen geluid, een eigen stem.
Neem nu Ijslandvaarder: een tekst uit het interbellum over een beroep dat haast uitgestorven is, maar wel gebracht in een modern arrangement. Heel actueel is ook de thematiek uit Wa Ga Je Gie Doen? waarin Spilar ons confronteert met mogelijke gevolgen van de klimaatontsporing. Ook hier weer een nummer ontleend aan banjofenomeem Belà Fleck en daar dan een hoogst persoonlijke stempel op gedrukt. In de categorie “mooie bewerkingen” vind je ook het vrolijk klinkende T’hope Vooruit: met zijn allen kunnen we de wereld nog wel redden!
Dylan en Lightfoot schreven er klassiekers over. Liedboeken in archieven staan er vol van. En nu heeft ook Spilar een lied over een scheepsramp : Z.582. Met een stevige beat verhaalt men de ramp met de Belgische vissersboot met dat nummer. Heel wat rustiger en met een summiere begeleiding mag Eva Decombel mijmeren over de teloorgang van natuur en stad in een fraaie adaptatie van Rug naar ’t Land Van Wannes Van De Velde. Water en zee werken duidelijk inspirerend op dit jonge gezelschap.
‘Vandaag En Alle Dagen’ is een heel stijlvol uitgegeven werkstuk, waarmee Spilar probeert in het Nederlands, maar met een internationaal folky klinkend geluid en een eigentijdse thematiek voorbij de landsgrenzen te geraken. Wij zullen hen niet tegenhouden.