Sleaford Mods - Sleaford Mods
Rough Trade
Sleaford Mods is terug. Op deze titelloze ep schoppen ze als vanouds tegen schenen, zetten ze je aan het denken en doen ze je onbedaard dansen.
Maatschappijkritiek en muziek is altijd een vruchtbaar, soms wat lastig huwelijk geweest. In tijden van crisis, besparingen, populisme en klimaatverandering is het dan ook niet verwonderlijk dat we een aantal heel goede, opiniërende platen op het bord kregen. Gazelle Twin maakte een meesterlijke pastiche op het traditionele Engeland, Idles geeft punk een nieuwe adem, en ook Sleaford Mods kwam onlangs met een nieuwe. De muziek van het duo is al jaren gestoeld op snerende kritiek op het Britse establishment, onweerstaanbare beats en een goede scheut ouderwetse punk.
Muzikaal verandert er niet veel. De titelloze ep brengt een mengeling van dansbare, dubby beats, punkbassen en korrelige synths. Er lijkt wel iets meer variatie te zijn in de instrumentatie; de synths trekken zich vaker dan voorheen naar de voorgrond; de baslijnen zijn minder alomtegenwoordig. Er is iets meer ruimte in de arrangementen en het tempo is gezapiger dan op pakweg Jolly Fucker.
De slam van Jason Williamson is, in de lijn van 'English Tapas', minder furie en meer venijn. Met de nieuwe willen ze naar eigen zeggen de onvertaalde woede van de Engelse onderbuik vertolken. Soms doen ze dit in de vorm van een farce. In de magistrale openingstrack Stick In A Five And Go gaat het personage langs bij iemand met wie hij een Twitter-ruzie had. Verkleed als postbode, probeert hij de man naar buiten te lokken om hem een goed pak slaag te geven. In Jokeshop zingt Williamson dat hij alles onder het jeukpoeder zal steken. Dit clowneske kwajongens-venijn slaat echter even vaak om in donker pessimisme. In Bang Someone Out wordt het moorddadige fit for work-programma van de Britse regering onder handen genomen: “It's fit for work if it can shit and stare”. De Mods zijn een jaar na 'English Tapas' nog niet uitgepraat en blijven gal spuwen. Al sijpelt er naar ons aanvoelen meer wanhoop door op de laatste twee ep's.
Nieuw werk van Sleaford Mods is altijd de moeite. Ze geven beter dan wie ook een stem aan de steeds groter wordende groep mensen die na jaren besparingen wegzakken in de modder van armoede en wanhoop. Nu eens slinks en schrander, dan weer lomp en eerlijk zijn ze een vinger aan de pols van onze overzeese buren.