Skiska Skooper - Surreality Check

SS Records

Woordspelletjes. Houden we er niet allemaal van? U knipoogde allicht ook al eens bij de release van Com Truise of een show van the Ramonas (de vrouwelijke tributeversie van ...). Het Diestse combo Skiska Skooper eert op de eigen manier de bekende StuBru-presentatrice, al is enige associatie naar zeggen van de band “puur toeval”. Met ‘Surreality Check’ knalt het gezelschap een tweede langspeler uit de luidsprekers.

Neem die knal trouwens gerust letterlijk. Want Skiska Skooper beweegt zich in de inmiddels al vrij rijke scene van “sludge, math- en noise with a sniff of nineties guitars”. Het soort van felle, versterkers-open-gitaargedonder met zwarte grooves, stampende drums en gebalde energie die via scherpe samenzang uitgespuwd wordt. Iets dat je bij een titel als Dreamgaze kan verwachten dus (not!). Of iets als opener Cocktail, waarbij het na tweeënhalve minuut aanvoelt of je een kater van vijf gin fizzicasters dient te verwerken – woordspelletje natuurlijk.

‘Surreality Check’ verschijnt op 3 3 2 2 ofte 3 maart. Alleen al daar zou je het voor doen, niet? Negen songs lang smakt dit album met stevig samengeknepen vuist. Dat hoeft trouwens niet altijd even kort en speedup te zijn. De lads uit het Hageland gooien zonder schroom ook wat trager kruipende, meer expliciet stampende nummers als Northern Escort in de lucht waarin drie minuten er eerder vijf worden en de gitaren nog wat groezeliger kunnen ronken – alweer met zo’n moordende versterker-op-elf-riff. Geen idee trouwens of het goed afloopt met die escortedame, de ijselijke horrorkreten in de song meegerekend.

Het is enkel misschien een beetje vreemd dat halfweg het album de stemvervormer plots uit gaat, de eindversterking een knopje lager draait en akoestische gitaar of zelfs een psychedelisch orgelstukje binnenwandelt. Misschien met als opzet om met extra veel screamo sludgepower hoogtepunt Plastic Mastermind door de speakers te kunnen knallen?

In elk geval staat nu alweer vast dat Skiska Skooper een mooi extra sterretje aan het Belgo-firmament van zware gitaarbands plaatst. Zonder enige twijfel komend festivalseizoen te genieten op een klein, obscuur podium ergens ten lande. Met veel zon en zuip erbij natuurlijk. Of een gin fizz voor de luxebeesten.