SJ Hoffman - The Long Now

Starman Records

Het duurde even voor Steven Borgerhoff, de helft van uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, zich het muzikale pad op waagde, maar kijk: zijn eerste studioalbum is intussen gestrand. ‘The Long Now’, een mengelmoes van weemoedige eightiespop en dromerige soundscapes, blijkt een geschikte soundtrack voor een nachtelijk ritje in je wagen, maar er is ook nog werk aan de winkel.

 

Wat ruwe demo’tjes opnemen en wegdromen bij de gedachte aan een muzikale carrière: het is wat heel wat creatievelingen ooit meemaken. Ook Steven Borgerhoff, die in het dagelijks leven aan de slag is bij uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts, leek die droom niet te kunnen loslaten. En hier is hij dan, als middenveertiger, met een eerste album onder de arm. Het product van een stevige midlifecrisis? Misschien, maar de negen demo’s, die hij als SJ Hoffman op ‘The Long Now’ bundelde, kunnen ons wel degelijk bekoren.

Alleen al bij het zien van de platenhoes zetten we grote ogen op. Borgerhoff haalde enkele muzikale kleppers van formaat in huis, van toetsenist Mikey Rowe (Noel Gallagher) tot Neeka als backing vocaliste. En dan is er nog het feit dat hij Luuk Cox als producer wist te strikken. Wat kan er in ’s hemelsnaam dan fout gaan?

Niet veel, zo blijkt. Al bij opener Again (Spirit Of Eden) is onze interesse geprikkeld, al is het maar door de Talk Talk-verwijzing. Ook Borgerhoff zweert, met zijn trage instrumenten en lome stem, bij diezelfde gemoedelijke, soms weemoedige sfeer. En dat blijft – op Falling en Blow Away na – de kenmerkende rode draad doorheen de plaat. De echoënde gitaren op Darkness, de zijdezachte piano op Hold Your Heart en de rasperige fluisteringen op Shine A Light, ... ze dragen allemaal bij tot de storm van melancholie die je overspoelt tijdens de luisterbeurt.

Wat minder strak zit het bij de vocals. Borgerhoffs ingetogen stem klinkt aangenaam, maar begint naar het einde toe bijna te vervelen. Bovendien lijkt ze hier en daar (bijvoorbeeld op No Excuse) wat tekort te schieten om echt te overtuigen. Oh ja, en er is ook nog opkuiswerk nodig aan je Engels, SJ. Dat Belgisch accentje komt net te vaak bovendrijven.

Al bij al is ‘The Long Now’ geen misse plaat. Liefhebbers van zachte, melodieuze en dromerige muziek zullen er hun gading ongetwijfeld in vinden. Wij zijn benieuwd naar wat nog komen zal.