RVG - Brain Worms
Fire Records
Behoorlijk onder de radar, maar RVG was in 2020 met ‘Feral’, de plaat van het jaar, en de single I Used To Love You, de song van het jaar. Aussie alternative van de bovenste beste plank, laverend tussen The Go-Betweens en The Triffids. Met andere woorden: de lat lag hoog en toen werd het weer stil. Mede omdat na de release van die fraaie plaat die malle coronagekte toesloeg en ze in Australië vastzaten. Tot we enigszins verrast werden door 'Brain Worms'. En guess what: we zijn alweer enthousiast.
Uit Melbourne brengen ze - wij herhalen het graag - de geest van wijlen The Triffids en The Go-Betweens terug tot leven. Of met andere woorden: de puurste popmuziek op een breed bed van melancholie. Prettig luistergerief. Zo schoon dat het een beetje pijn doet, waarbij het stemgeluid van Romy Vager dicht tegen dat van Grant McLennan van The Go-betweens aanleunt, hetgeen natuurlijk nog aanzienlijk versterkt wordt door dat onmiskenbaar Aussie accent.
De vooruitgeschoven videoclip van Midnight Sun is ook feller en rauwer dan wat we al gewend waren van RVG, waarbij de puntige hate-song diepe krassen trekt in ons muzikale hart. De gitaarlijnen, die gehanteerd worden, hebben zelfs een hoog Johnny Marr-gehalte en laten de melodieën op eenzelfde manier breed uitwaaieren. Het nummer wordt als het ware gedragen. Puntig gezongen ook door Romy Vager.
Openingssong Common Ground is standaard RVG: trage, midtempo sleper met een karakteristieke, gepassioneerde dictie met eerlijke teksten die door het vel prikken. Intens doorleefde indiepop met donkere ondertonen en bijwijlen zwaarmoedige teksten, waarbij toch altijd weer het streven naar hoop melancholisch doorklinkt.
Feller dan we hen kennen, klinken ze luid en duidelijk op titelnummer Brain Worms: “I’m too old for this shit”, waarbij het hoofdpersonage door de internetmangel wordt gehaald. En ook verrassend is de afwijkende klankkleur van Nothing Really Changes, dat met het kille arrangement bijna een new wave-song wordt. Correctie: een knappe new wave-song.
Op Tropic of Cancer zinspeelt Romy Vager op haar transgenderdom: “I know what I'm like and I know how I get / If you think I'm strange, you ain't seen nothin' yet.” Vager over de nieuwe plaat: "I haven't felt this excited by something in a long time. This time around we were like, this is what we're doing, we're taking control, we're taking risks, and we're going to make an album that sounds big so that when we hear it on the radio we want to hear it again." Zelfverzekerd en trots. En met reden!
Vertwijfelde popmuziek met branie gebracht, daar houden we wel van en dat is precies wat RVG aflevert met dit blik 'Brain Worms'. Het is nog vroeg in het jaar en we laten de breinwormen nog een tijd wriemelen, maar de kans is niet gering dat deze plaat behoorlijk zal scoren in onze eindejaarslijst. De toon is gezet, de concurrentie mag uit de hoek komen.