Roscoe - Cracks

Pias

Na de eerste beluistering van ‘Cracks’ hebben we het voor alle zekerheid maar even gedubbelcheckt, maar Roscoe komt wel degelijk uit Luik. En zo klinken ze niet. Ze klinken niet Luiks of Waals. Zelfs niet Belgisch. Ze klinken als een band die in verlaten stenen woestenij is terecht gekomen. Een band waarmee je in foetushouding integere momenten beleeft en waarvan je op tijd en stond een degelijke uitbarsting mag verwachten.

Cracks



Verwijzingen naar bands als Radiohead, Mogwai en Elbow zijn onvermijdelijk maar de groep weet met die referenties wel een heel eigen kader te timmeren. Het kostte hen dan ook anderhalf jaar om dit vehikel op de juiste rails te krijgen. Het resultaat is verbluffend. Prachtige harmonieën en meeslepende ritmes dwingen je om te luisteren en te volgen. Aan loslaten willen we na twee nummers al niet meer denken.

Lowlands opent het album nog op kousenvoeten, maar het daarop volgende Things To Solve is een spervuur van gitaren en woeste drums. Het is de rode draad door dit album dat op geen enkel moment zijn weg verliest of in clichés vervalt. Het heeft een ruwe kant, maar zoals vele bolsters eentje ook een zachte binnenkant. We vragen ons vaak af of de weidse steppevlakten rond Luik voor inspiratie gezorgd hebben.

Postrockliefhebbers beleven intense minuten met Moments Of Grace en String Sat. Dankzij hun prachtige opbouw houden beide nummers je gegijzeld aan je stoel. En dan ben je zelfs nog niet voorbij And You Skipped The Curb gepasseerd. Hier en daar ontwaar je ook folk elementen. Zo herinnert A Safe Place (To Fall) ons, dankzij zijn met drama geladen violen, aan de mooie folkrock van de Duitse band Get Well Soon en hangt er over Sorrow die zweem mysterie waar ook Kiss The Anus Of A Black Cat graag mee speelt.

Reken bij dat alles nog de aparte, ietwat naar Thom Yorke neigende stem van frontman Pierre Dumoulin en je weet in welke categorie we beland zijn. Roscoe is zonder meer een band die het verdiend om op z’n minst over onze taalgrens te belanden. En bij uitbreiding liefst nog veel verder ook. Magnifiek werk.

7 mei 2012
Koen Van Dijck