Rival Consoles - Persona
Erased Tapes Records
“Het verschil tussen hoe wij onszelf zien en hoe anderen ons beoordelen. De ruimte tussen de innerlijke ik en de uiterlijke ik.” Daar wil Ryan Lee West ofte Rival Consoles het op de vijfde langspeler even over hebben. Maar vrees geen al te diepgaande complexiteit. De Britse producer weet op ‘Persona’ een mooie spanningsboog tussen broeierige beats en sfeervolle melodieën te bewaren.
De synthesizer als katalysator voor innerlijke emoties gebruiken, dat is het opzet. Aldus Rival Consoles. En dat komt ook wel zo aan. Het album kent een mooie beweging door te openen met broeierige, deephouse-achtige tracks, over te gaan in een mysterieuze en wat minimale tweede helft om zich op het einde te herpakken met opnieuw een stevig stuk knisperbeats. Meer nog, Hidden is met zijn dikke zeven minuten zowel verwachtingsvolle als onderkoelde elektronica terecht het hoogtepunt van deze plaat.
Naar goede Erased Tapes-traditie ligt de basis voor dit sonisch avontuur vol melodieuze motiefjes, pittige ritmeaccenten en karaktervolle structuren steevast in een analoog, akoestisch instrumentarium; een sferisch Be Kind, dat uitsluitend uit vrij marimbaspel en onderliggende, warme bastonen bestaat, of de ambienttrilogie Untravel, Rest en Hidden (dat laatste nummer ontstond na het bijwonen van een concert van Slowdive), waarin de synthesizerlagen elkaar mooi aanvullen, met een shoegaze aanvoelende neerslachtigheid. Het bewijst nog maar eens dat muziek componeren ver verwijderd ligt van het beheersen van laptopsoftware.
En dat mag ook gezegd: het dozijn tracks, dat nooit echt in vier hapjes house of dromerigheid vervalt, prikkelt echt wel gemoed en emotie. ‘Persona’ verdient zowel een plek aan een warme cocktailparty als in ijselijke, noordelijke landschappen. En toch hangt het album mooi samen en gaat Rival Consoles nooit een te caleidoscopische tour op. Van een coherente diepgang gesproken! Misschien is de met scherende Autobahn-achtige geluiden overladen titeltrack net dat ene momentje dat de man de bocht uit gaat. Maar dat is slechts een voetnoot op een verder uitmuntend, muzikaal rapport.