Rival Consoles - Overflow

Erased Tapes Records

Dat Ryan Lee West ofte Rival Consoles de pedalen kwijt is, konden we al eerder vaststellen. We hebben het mathematisch muzikale, anderhalf jaar oude ‘Articulation’ nog niet goed verteerd, of hier komt het enfant terrible uit de Erased Tapes-stal (Nils Frahm, Olafur Arnalds) alweer met een geheel nieuw project. ‘Overflow’ is één grote soundscape die werd gecomponeerd voor het gelijknamige, hedendaagse dansgezelschap onder leiding van choreograaf Alexander Whitley.

Een dansplaat dus? Vergeet het maar. Waar vorige plaat een soort van braille ponskaart hoes had die symbool stond voor het mechanisch berekende karakter van de muziek, krijg je nu een soort van regenboogprisma waar felle kleuren symbool staan voor volle soundscapes en atmosferische kleurimpressies. ‘Overflow’ bevat dertien stukken avantgardistische ambient waarin synthesizers en gerecycleerde geluiden elkaar ontmoeten. Van fragmentarisch tot dromerig, minimaal tot overdonderend.

Verwacht in elk geval niet de drukte of grote beweeglijkheid die je aan een dansproject zou koppelen. Eerder een geheel van bevreemdende sferen. Een mechanische, ontastbare plaat voor het jaar 2050. Een album dat begint met een track als Monster: een eenzame, dronken synthpulse die uit de bocht vliegt en samen met fladderend getik gedurende tien minuten meer en meer gaat domineren in een soort van verhakkeld post-technogeheel. Esthetisch discutabel.

Net als de twee verknipte minuten die erop volgen waarin de zinssnede “It’s like…” nooit vervolledigd wordt. Of een Noise Call And Response I, een geloopte track van een doorrollende machine waar diepe space-scapes onder gezet worden. Of de compleet verknipte titeltrack waarin je het moet stellen met flarden van een conversatie en enkele vibrerende, rafelende scapes. Abstract? Experimenteel? Het zal wel. Thank god dat de man in een twaalf minuten durende Flow State een meer klassieke, glijdende ambientscape benadert. Al gaat ook nu weer halfweg van alles aan het tikken en tegenwippen.

Vaak is het zelfs moeilijk om het over muziek te hebben. Eerder om sfeer en geluid. En dat is niet altijd hoe ons Westers voorgekauwd hoofdje het altijd prettig vindt. Maar improviserende hedendaagse dansers allicht wel. In elk geval moeten we bekennen dat - puur muzikaal - deze nieuwe Rival Consoles ons niet raakt. En dat is niet wat we van hem gewend zijn. Als je dan nog meeneemt dat de motivatie voor dit project kwam uit het hedendaagse psychologisch boek ‘Neoliberalism And New Technologies Of Power’ door Byung-Chul Han, snap je allicht wel waarom we dit allemaal net iets te arty vinden.