Rise Against - Nowhere Generation

Spinefarm Records

Je zou haast denken dat er geen betere tijd zou zijn voor Rise Against om met een nieuw album te komen. Met een overvloed aan politiek drama voorhanden, was er voor 'Nowhere Generation' geen tekort aan inspiratie.   

Rise Against staat vooral bekend om de pakkende teksten, voornamelijk over politiek onrecht, animal rights, humanitarisme en het bewustzijn aangaande het milieu. Ondanks dat het alweer vier jaar is geleden dat het vorige album van de mannen verscheen, was deze plaat zeker het wachten waard. De sound van de band is door de jaren heen onveranderd gebleven, maar dat is in het geval van deze band juist goed.

The Numbers is de eerste van deze plaat die de speakers uit geblazen wordt. De sound is meteen herkenbaar en - ook belangrijk - het vuur brandt nog altijd even heftig. "They have the power / But we have the numbers now", schreeuwt zanger Tim McIlrath het meerdere malen uit. Een perfect protestlied inclusief aangrijpende clip. 

Nowhere Generation is de perfecte track om als albumtitel te dienen. IJzersterk springt hij naar voren. Over de jeugd die het verdomd moeilijk gaat krijgen, als de mensheid niets gaat veranderen aan de manier van leven en omgaan met elkaar. En ook de belofte dat je beloond wordt voor het harde werk verdwijnt steeds verder achter de horizon. 

Het krachtige Broken Dreams start met een uptempo basriff en wordt gevolgd door een akoestische track, een kant die we niet vaak gehoord hebben van de band. Veel emotie wordt er gelegd in het unieke Forfeit. Na de snelle punksongs is het even omschakelen, maar erg veel tijd krijgen we niet. Al snel wordt er weer flink afgereageerd op de drums en begint de opmars naar de tweede helft van het album met Monarch.

In Sooner Or Later wordt duidelijk gemaakt dat je nu je leven moet leven. Vroeg of laat moeten we allemaal gaan. Is het niet door de leeftijd, dan is het wel door de manier waarop we de wereld steeds meer uitputten totdat hij het opgeeft. Na Rules Of Play is het album helaas aan zijn einde gekomen, maar indruk heeft de plaat zeker gemaakt.

"I've come to realize that people want honesty and that music can be a catalyst for change", legt McIlrath uit. Dit is wat de band altijd als drijfveer heeft genomen voor het schrijven van de teksten. Ook bij dit album slaat het de nagel recht op de kop. Geen bullshit, maar pure realiteit die aan het licht worden gebracht. Eén van de weinige bands, die al die jaren trouw aan de roots zijn gebleven. En na het horen van dit album zal elke fan ze daar dankbaar voor zijn.