Rhinos Are People Too - Hello From The Gutters

Zeal Records

Het is ondertussen al vier jaar geleden dat de eerste editie van Studio Brussels rockconcours 'De Nieuwe Lichting' drie winnaars eeuwige roem beloofde. Met Tout Va Bien gaat alles goed, Soldier’s Heart blies intussen al haar laatste adem uit terwijl Rhinos Are People Too, die derde laureaat van de eerste generatie, nu pas met debuutplaat, Hello From The Gutters afkomt. En wie laatst lacht, best lacht.

En wie lang genoeg wacht, vindt zichzelf opnieuw uit. Het debuut van onze favoriete onevenvoetigen breekt met de eerdere anthems als Pelkuri en Abaddon. De shoegazegitaren, schatplichtig aan The Joy Formidable en The Pains Of Being Pure At Heart, werden naar de achtergrond geschoven en maakten plaats voor elektronica. Blonde Redhead met een noisekantje; een heel diep en donker noisekantje.

Want de plaat mag dan nog een lichtvoetig en speels bovenlaagje hebben, schilfer per schilfer komt onder die schone schijn een zekere angst en engte tevoorschijn. Of zoals bezieler Pieter-Jan Decraene het zelf analyseert: de plaat is als een verjaardagsfeestje, maar dan met een dood kind in het tuinhuisje dat iedereen uit het oog verloren is.

'IT', het boek van Stephen King, is nooit ver weg. Heel de plaat zit trouwens vol filmische verwijzingen naar cinefiele neushoorns. Van 'Se7en', 'Donnie Darko' tot 'No Country For Old Men', een ode aan de charismatische seriemoordenaar, heerlijk verweven in de dystopische, grauwe "gutters", soms miniem maar even vaak onsubtiel, zoals in de heerlijke, vooruitgestuurde single L.A. Confidential. Die single brengt gewaagde indiefuzzpop, verwijzend naar The Raveonettes. Cults, maar met een betere dealer.

Opener Ariel doet dan weer denken aan een puberaal Beach House. En al kan de mannelijke kant van het frontduo er ook wat van, de broze stem van Peerse nachtegaal Loes Caels is de troef doorheen de hele albumtrip. Soms zwijmelend op de downtempo elektronica, soms tussen de feedback door hakkend op emoties. Want net als bij Beth Gibbons schuilt in de meisjesstem ook die van de stroper.

Hear The Night (Calling) krast de hoofdtelefoon binnen en als een sirene lokt Caels je naar de verdoemenis. 031230051165 - begrijpe wie begrijpen kan; wij noemen het gewoon nummer vijf van de plaat - doet het kunstje over in de taal van Sartre en ontkracht het vooroordeel dat Limburgers geen Frans kunnen. Eindigen doet het debuut met Under The Desert Sun: oververhitte drums, glitchy gitaren en een spanningsgraad die tot het uiterste aangespannen wordt.

'Hello From The Gutters' heeft de hoge verwachtingen ingelost. Rhinos Are People Too heeft misschien nog niet die volledige eigen sound gevonden. Daarvoor kijkt de band iets te veel richting afgoden. Maar wie zo’n debuut aflevert, krijgt van ons een staande ovatie en het volste vertrouwen.

Rhinos Are People Too spelen 30 maart in de Charlatan (Gent), 1 april in Café Den Trap (Kortrijk), 8 april op Little Waves Festival (Genk) en 11 mei in Café Café (Hasselt).