Red Fang - Arrows
Relapse Records
De bezinningsperiode van Red Fang heeft net iets langer geduurd dan verwacht, maar het nieuws dat de vier uit Portland terug met originele producer Chris Funk in zee gingen voor dit vijfde album, maakte ons al blij. Tel daarbij de eerste single en bijhorende compleet absurde videoclip voor het titelnummer en je begrijpt dat we redelijk enthousiast begonnen aan deze recensie.
Toegegeven, voorganger ‘Only Ghosts’ liet ons warm noch koud: weinig avontuurlijk en uiteindelijk op weg om slechts een voetnoot te worden in het oeuvre van Red Fang. ‘Arrows’ zou anders zijn. En na een kwartiertje luisteren hebben we al minimaal drie verschillende gezichten van de band gezien. Unreal Estate opent met een hiphopbeat en het wordt pas duidelijk als de gitaarmuur invalt, dat we niet in een ‘Judgement Night’-nummer terecht zijn gekomen, titelnummer Arrows kenden we al en klinkt zoals we ons Red Fang herrineren op de podia: met de melodieuze stem van Aaron Beam en de jagende band achter zijn grote rug in een glansrol. Derde nummer My Disaster is dan weer andere koek: ruig en amper twee minuten lang met verschroeiende gitaren in de hoofdrol.
Een opvolger voor topalbum ‘Whales & Leaches’ is dit dus zeker niet. De experimenteerdrift van Red Fang is oneindig en waar veel bands verder in de carrière melodieuzer lijken te worden (neem bijvoorbeeld Baroness of Mastodon), lijkt het bij Red Fang andersom te lopen. Dit is zeker geen hap-slik-weg-album en naarmate je vaker luistert, groeien de nummers en hoor je andere en nieuwe invalshoeken. De productie is ruw en basic, hetgeen we niet gewoon zijn van een band als Red Fang. Het is dan ook even wennen.
Gelukkig steken sommige nummers er van bij de eerste luisterbeurt bovenuit. Zo is naast het geweldige openingskwartier Fonzi Scheme - genoemd naar Happy Days-held Arthur Fonzarelli - onmiddelijk een schot in de roos. De strijkerspartij krijg je er gratis bovenop. Tweede single Why is ook zo’n blijver, zeker als je de bijhorende video hebt gezien, van een heel ander niveau dan de onderbroekenlol van het titelnummer. De openingsriff van afsluiter Funeral Coach werd al elf jaar geleden bedacht, maar het heeft lang geduurd eer er een heel nummer rond werd geschreven.
'Arrows' is een prima plaat, die niet alleen voor de die-hard Red Fang-fans weggelegd is, maar best een paar nieuwe fans over de lijn kan trekken. Het is duidelijk dat de band dat experimenteren nodig heeft en dat ze liever hun ding doen dan in een keurslijf gewrongen te worden. De toekomst zal uitwijzen wat hen het best past.
.