Pilod - Black Swan

Eigen beheer

Zo, dat is dan tenminste duidelijk: geen strandstoelen en kleurrijke parasols meer op de cover, maar wel twee handen die een zwarte zwaan vormen.

Met hun vorige albumcover zette Pilod ons drie jaar geleden nog even op het verkeerde been. En dan was er ook die albumtitel ‘Sunny Forecast’ en lagen wij met ons gezicht in het strand schelpjes uit te spugen terwijl zanger Frédéric Baervoets zijn gitzwarte teksten in ons oor toeterde.

Dit keer worden we visueel wel klaargestoomd voor wat er komen gaat en dat is meer van hetzelfde, maar dan steviger, toch zeker op de titelsong, The Heart en Blind Date. De repetitieve gitaren, de onderhuids pulserende bassen en de intense drums, ze zijn allemaal gebleven, net als de stem van Baervoets die wat lijkt op die van Stephen Immerwahr van slowcoreband Codeine.

En de intense sound van Pilod heeft ook wel iets van een slowcoreband, al is die dan geïnjecteerd met echo’s van Pixies, Sonic Youth en aanverwanten. Dat komt het best naar voor in songs als afsluiter Triumph (Scared) met een gitaar die plots de song in twee snijdt en Level 4 dat het beeld oproept van een verlaten stadsplein, geteisterd door een najaarsstorm met bliksemschichten van gitaar en angstschreeuwen van zanger Baervoets.

Drummer Valerie Stoens is niet gebleven. Zij werd al in 2014 vervangen door Geert Luyts. Maar Christophe Vandewoude is er wel nog bij en hij haalde er zijn maatje, trompettist Gerd Van Mulders bij voor wat warm koper op Black Island. De enige vrouwelijke toets komt dit keer van Tine Anthonis van Illuminine. Zij mag de warmte van haar cello aanwrijven tegen de kale drumcomputer op Foundations.

Pilod slaagt er, net als op hun debuut, in om spanning in hun songs te leggen. De zang en de gitaren slagen er geregeld in om barsten te veroorzaken in de korst van bas en drums om dan hoog op te spuiten als een mengeling van gas en tefra uit een vulkaan, maar meestal blijft het bij rommelen en beven.

Wat allemaal zo lieflijk begint in opener Lion Ego met een akoestische gitaar en de halffluisterende Baervoets, mondt dus uit in meerdere erupties. Je blijft dan ook best constant op je hoede. Tenzij je natuurlijk, net als wij, verzot bent op de typiesche ninetiessound van Pilod en hun graag de overwinning gunt. In dat geval vlei je je gewoon in de zetel met je beste hoofdtelefoon op en geniet je met volle teugen.

Pilod verovert de komende weken Duitsland, maar op 2 december kan je ze zien en horen in La Machine in Brussel.