Oscar And The Wolf - Entity

PIAS

Het verhaal over de zogenaamde plotse omschakeling van neo-folk naar r&b en new soul kon u al overal lezen, maar laat ons toe dat overroepen te vinden. Luister nog maar eens terug naar Orange Sky uit de ep ‘Summer Skin’ van twee jaar geleden en ontdek dat toen al alle ingrediënten uit ‘Entity’ aan het kiemen waren.

Het is dus niet correct om te stellen dat de band rond Max Colombie opportunistisch op de kar van Drake, Fyfe, The Weeknd, Rhye, Deptford Goth en aanverwanten sprong in de hoop wat graantjes mee te pikken van de pbr&b-kar. De evolutie van Pastures tot Princes verliep heel organisch.

Een betere naam dan ‘Entity’ was trouwens ondenkbaar voor deze verzameling twaalf songs, die aanvoelt als een hecht geheel. Doorbraaksingle Princes lijkt er aanvankelijk uit te springen omdat die al bekend in de oren klinkt, maar er druipt nog meer honing van deze schijf.

Openingstrack Joaquim met zijn getwiste vioolklanken zet de toon. De lome beat lokt je de paarse, satijnen lakens in waarin Colombie ligt te kronkelen en tracht je fluisterend te hypnotiseren. Althans, zo stellen wij ons dat voor. De volgende drie kwartier blijven wij bijna constant in de ban.

Wat opvalt – onder de hoofdtelefoon – zijn de rijke details die opborrelen uit de poel met diepe bassen: een harpgeluidje in Joaquim, een zachte fluit in Bloom,  een akoestisch gitaartje in Where Are You en ga zo maar door. Producer Leo Abrahams (Jon Hopkins, Brian Eno,…) had natuurlijk de nodige ervaring met subtiliteiten en elektronica en was duidelijk een perfecte keuze.

Strange Entity, het pseudo-titelnummer, vormt samen met Astríu en het vooruitgeschoven Undress de Gouden Driehoek van de plaat. Die eerste single is even libidoverhogend als Princes, maar miste de nodige airplay en de ijle pianoballad Astríu was de perfecte soundtrack bij deze scene uit Star Trek geweest.

Alleen naar het einde toe lost de betovering op. Nora en vooral Under The Skin halen het niveau van de plaat naar beneden. Killer You, het slotnummer is terug beter, maar niet in die mate dat we ons niet meer kunnen losrukken. Vooral het dissonante orgeltje in ons rechteroor vermijdt dat we een laatste keer wegzinken in betovering al zijn de laatste minuten wel weer zeer straf.

Enerzijds surft Oscar & The Wolf met ‘Entity’ mee op de hipstergolven die de internationale voorbeelden opwekten. Anderzijds is de concurrentie in het genre immens. Met ‘Entity’ heeft Oscar & The Wolf alvast een elegante voet tussen de deur van de platenfirma om ze verder open te wrikken.