Nikas - Anything

Pret Records

Een album uitbrengen aan het eind van het jaar heeft voor- en nadelen. Veel albums verschijnen er nu niet meer. Dus de kans dat je plaat opgemerkt wordt, is iets groter. Anderzijds zijn de eindejaarslijstjes gemaakt en staan alle gemiste platen al bij de geschenktips op Lootjestrekkenpuntnl.

Misschien heeft Nikas ooit wel een Volkswagen-commercial nodig in de toekomst om, net als Nick Drake dan pas opgemerkt te worden. Het zou enigszins passend zijn, want Drake wordt hier genoemd als een van de voorbeelden. En dat hoor je ook. ‘Anything’ is een heel bescheiden plaat vol verstilde, persoonlijke liedjes. Ze passeert zonder heftige emoties of vreemde invallen. En toch kan het talent van Nikas Goossens niet ontkend worden. Hij hoeft het zelfs niet meer te bewijzen, want met vorige band Geppetto & The Whales gaf hij al meerdere adelbrieven af.

Eén van de nummers (Millipede) ontkiemde trouwens al tijdens één van de laatste sessie met die band en Queen Of Hearts ontstond zelfs al in 2013 tijdens de opnames van ‘Heads Of Woe’, de debuutplaat van de intussen ter ziele gegane groep. Heel erg ver is Nikas nog niet van het pad afgeweken waarop die band vroeger stapte. De belezen multi-instrumentalist toont zich alleen nog meer als een oude ziel in een jong lijf. Hij laat zich inspireren door muzikanten die zijn vader of zelfs zijn grootvader konden zijn, door dode dichters en het Griekse pantheon. En hij toont zich een meester in de subtiliteit.

Het gitaarloopje in opener Money en hoe dat overgaat in een pianoriedeltje is daar al meteen een voorbeeld van, maar het vraagt een beluistering onder de hoofdtelefoon, want de breekbare muziek verdraagt amper bijgeluiden, ook al kreeg hij hier hulp van een paar oude vrienden. Ook op andere nummers nodigde Goossens enkele maten uit om mee te spelen. Misschien daarom dat dit zo’n warm plaatje werd. Dit is dus niet helemaal een soloplaat. Mensen als Tobie Speleman en Carlo Van Nispen waren heel belangrijk, maar de nummers zijn duidelijk wel persoonlijk. Sophia schreef hij bijvoorbeeld voor zijn vriendin en Grow gaat over zijn dochter. Intiemer kan moeilijk.

Die intimiteit drukt heel erg een stempel op de plaat. Zelfs Weekend, dat bedoeld is als een zorgeloos, zonnig rustpunt, klinkt nog altijd bedachtzaam en ingehouden. Meer zelfs, Queen of Hearts en het gelukzalige Grow klinken in onze oren luchtiger en lieflijker en het buitenbeentje 22, met die atypische drumbeat en weelderige synts, gaat dan wel over een “catch 22”, maar klinkt speels en ingenieus.

De twee titelnummers (Part I en II) hebben weinig met elkaar gemeen. Als wij mogen kiezen, gaan we voor het tweede deel. Hier komt iedereen, die ook maar iets met de plaat te maken heeft, zowat samen en het betovert dankzij de cello van Mikko Pablo. Het nummer heeft ook een melodie die erin gaat als honing.

‘Anything’ is dus een heel mooi debuut. Alleen komt het uit op een klein label en toeteren de zegedronken supporters op het fel gehypte voetbalkampioenschap zo luid dat het weinig aandacht krijgt. Noem het gerust onterecht.