Nightsteel - Nightsteel
Cosmic Fire Records
Weer heeft een metalband de klok teruggezet naar de tijd van onvergetelijke riffs, hoge zang met een knipoog en vlotte nummers, die de lust oproepen strijdend de wereld in te trekken. Het Griekse Nightsteel lijkt hier het juiste DNA voor te hebben, maar huurde toch hulp in voor het debuutalbum.
De meest opvallende naam, die werd ingevlogen, is Travis Wills, vooral bekend als de huidige zanger van Crimson Glory, de band die de jarentachtigmetal een soort glamrandje gaf. Wills had slechts tijd om iets meer dan de helft van de plaat van vocalen te voorzien. Dus werden er nog meer zangers aangetrokken. Dat doet denken aan bepaalde rockopera's, die soms muzikaal alle kanten op schieten. Maar bassist Bill Sam, het brein van Nightsteel, heeft de plaat relatief compact gehouden en wijkt niet vaak af van de rode draad.
Het mag geen verrassing heten dat de nummers met Travis Wills dominant zijn. Daarmee zouden fans van Crimson Glory in hun nopjes kunnen zijn, gezien hij zich in hoge mate de stijl van de originele CG-zanger Midnight heeft aangemeten. Daarnaast hadden vele riffs en het warme gitaargeluid niet misstaan op een legendarisch album als 'Transcendence'.
Helemaal vlekkeloos gaat het toch ook niet. De tekst altijd precies in de maat krijgen blijkt af en toe lastig. En op Screams Of Agony komen de hoogste van die gillen niet helemaal lekker uit de keel. Een veel strakkere uitvoering op het grotendeels langzamere Warlord's Betrayal maakt dan weer veel goed. Bovendien houdt de sterke muzikale basis het gemiddelde niveau ook hoog.
De andere zangers komen op de tweede helft van het album prominent aan bod. Maar het lijkt wel of ze elkaar proberen te overtreffen in geldingsdrang. Waar Craig Cairnes in de vlotte single Eternal Fight dit nummer over mentale worstelingen nog keurig binnen de lijntjes inkleurt, slaat hij op Win Or Lose de plank volledig mis met salvo's van onbeheerst gegil, waar zijn strot vermoedelijk nog steeds pijn van doet. Zijn collega Mauro Elias doet ironisch genoeg op een nummer met de titel Calm Lake niet voor hem onder en heeft bovendien ook van nature al een minder subtiele zangstijl. Maar ook nu blijft de muzikale ondergrond onverminderd van hoog niveau. Hooguit zal het de puristen tegenvallen dat op meerdere nummers de typische powermetal wordt ingeruild voor klassieke hardrock. Dat geldt niet voor het slotstuk, het als bonusnummer aangeduide Carry On, met onder meer een stoere gitaarsolo van Igor Paspalj.
Het is zonde van die zwakke momenten in de zang. Anders zou dit aardige album op een veel hoger plan hebben gestaan. Dat neemt niet weg dat Nightsteel een fijne nieuwkomer is met een indrukwekkend potentieel.