Nele Needs A Holiday - Love Yeah

Compagnie Cornelius

Nele is niet alleen aan vakantie toe, maar heeft vooral liefde nodig; heel veel liefde zelfs.

In tegenstelling tot het debuut ‘It’s My Party’, trok ze voor ‘Love Yeah’ de grenzen over naar het muzikaal zoveel rijkere (wat geschiedenis betreft dan toch) Engeland om in de Abbey Road Studio’s op te nemen met Richie Stevens en Nick Hunt, die ook al Boy George, George Clinton en Sinead o' Connor onder handen namen. Maar het resultaat is ondanks die grote namen toch helemaal Nele Needs A Holiday.

Dat heeft uiteraard te maken met de ironie, die van de teksten afdruipt. Om nog te zwijgen van het verhaaltje dat rond de plaat werd gebreid; over een buitenaardse onderzoeker die het fenomeen liefde in al zijn vormen hier op aarde komt bestuderen. Maar je hebt al die bagage niet echt nodig om de plaat te kunnen smaken.

Tenminste, als je muzikaal breeddenkend genoeg bent, want er wordt serieus geschipperd op de muzikale zee om exotische kusten aan te doen in de opener CV, terwijl even verder The Carpenters de boot staan op te wachten. Soms zijn het verlaten kusten (je hoort zelfs de krekels), waarop het zoeken is naar nog een eenzame ziel als in Buddhism. En ook rock wordt omzeild in een stevige brok als If.

Dat alles betekent dus dat je moet openstaan voor de meest uiteenlopende genres. Slecht idee? Dat is nog niet eens zo zeker. Net als wij vroeger de gekste combinaties op cassette opnamen, kan je je dezer dagen met Spotify uitleven en van de ene hak op de volgende tak springen. En dat is net wat Nele hier doet. Neem daar haar grappige teksten bij en je hebt een plaat waar je wel even mee bezig bent.

En tegelijk legt ze ook de vinger op een paar hekele kwesties. Ouder worden en de gevolgen voor de liefde bijvoorbeeld in Like My Mom. De twijfels die toch steeds bij liefde opdoemen in B Sides. Allemaal komt het aan bod en worden ze met de nodige humor en zelfrelativering behandeld.

Wel (lichtjes) storend is de manier waarop ze soms haar teksten brengt. Soms is haar snauwende Engels, waarvoor ze dan te veel moeite lijkt te doen, een struikelblok doorheen de songs. Maar dan hoor je weer een prachtquote als “I’m too sad to sleep but I can still watch Dr. House / the entire second season in one night” (Buddhism) en alles is vergeven.

Het resultaat is een boeiende plaat waarin steeds weer die leuke teksten over alle aspecten van de liefde boven komen drijven en de muziek je meeneemt van de ene kant van het spectrum (het potige Bodybuilder) naar het andere (de poppy elektro van For A While).